- Kategori
- İlişkiler
- Okunma Sayısı
- 842
Yalnızlık tek bedende yaşanır...

Beni anlayamayan insanlar dolu her yerde. O kadar çok şey var ki, anlatsam bitmez anlam veremediğim şeyler. Oysa anlatmayı deniyorum kendimi, onları anlamaya çalışarak aynı zamanda. Örülen her riyakarlık duvarının ardında, bir kez daha kayboluyorum, kaybolmuşluklardan kurtulabilmek için uğraşırken aslında...
Bazen yalnız kalmak istiyorum, tek başıma saatlerce denize bakmak, yağmuru dinlemek kimse olmadan, kimseyle konuşmadan, paylaşmadan hiçbir şey. Yazmak sayfalarca belki anlatamadıklarımı anlatmak, hissettiklerimi yaşatmak için, ama bu sevdiklerimi artık sevmediğim için değil , artık onlardan zevk almadığım, onlarla bir şeyler yapmak istemediğim için değil, sadece kendimi biraz dinginleştirmek, belki biraz dinlemek için zihnimi.
Belki çok kızdığım birlerine öfkemi doyurup uyutmak içimdeki , belki de kendime olan kızgınlığımı dolaştırmak zihnimin labirentlerinde. . . Ama onlardan uzaklaşmak istiyormuşum gibi düşünüyor hayatımdaki değerler ve üzülüyor, belki de bana kızıyor. Tüm bencillikleri ile o zamanları hoyratça harcamışım gibi, beni engellemek , hatta katılmak istiyorlar yalnızlığıma.
Oysa yalnızlık tek kişilik bir beden, nasıl biçimleştirip çoğullaştırabilirim ki ?
Şimdi odamda çoğulluklar içinde yalnızım! Kitabımın satırları arasında kaybolurken gözlerimin seçme yeteneği, bardağımdaki sıcacık çayın mis gibi kokusu yakıyor genzimi, sımsıcacık bir özlem dolduruyor tüm benliğimi, geçmişe eskiye belki de henüz gelmemiş geleceğe, korkularımı da ekleyerek ona anlamsızca.
Bana yüklenen bu anlamsız görevler zincirini kıramadığım için, bir kez daha hüzün hissediyorum sol yanımda göğüs kafesimin altında, çırpınan güvercinin kanatlarında.
İnsanları dinleyin, anlamaya çalışın.O zaman o kadar güzelleşecekki herşey .
Önerilerine Ekle Beğendiğiniz blogları önerin, herkes okusun.

Koyduğunuz resim yazımı okuyun diye bağırıp duruyor. Yalnızlık br dargın kalma, kızgınlık ifadesimidir acaba çünkü resimle aynı frekansta buluşmuş yalnızlık yazınız. Saygılar sunarım.
DurmuşGüler 28.09.2008 17:07- Cevap :
- Aslına bakarsanız tam anlaşılamamış olmanın hüznü içindeyim. Çünkü yalnız kalamamaya öfkelenen bir anlatımdı oysa benim yazdıklarım 28.09.2008 23:47
Merhabalar; tespitlerinize aynen katılıyorum. Dinlemek. anlamaya çalışmak. Yani empati duygularımızı çalıştırmak. Her şey güzelleşecek. Çok mu zor? Yo o halde.????
Yapukay 27.09.2008 13:45- Cevap :
- İşte herkez bunu anlayabildiği zaman yaşamak çok daha güzel olacak bana göre... 28.09.2008 23:28
Bedenim artık evim olmuş benim kapılarımı istediğim zaman açıyorum istediğim zaman kapatıyorum insanlara.Mesafeli ama anlayışla ve de kibirsiz bakıyorum kendisiyle hiç konuşmayan insanlara.... yazınız çok güzel olmuş yüreğinize sağlık
ruhalat 25.09.2008 3:17- Cevap :
- Gerçeketen haklısınız artık o kadar yabancı ki insanlar birbirine, aile içinde bile yabancılık yaşıyoruz bazen .. Kalabalıklar içinde yalnızlıklar yaşıyouz. Umarım bunları yaşamazsınız teşekkür ederim yorumunuz için 25.09.2008 10:52
Nerde bu tarz yakınmalar içeren bir yazı görsem, beynimin kıvrımlarına acı sos dökülmüş gibi hissediyorum, işte o vakit her bir yarim yanıyor, yüzüm kızarıyor..tuhafmış demi ???
silik 24.09.2008 10:19- Cevap :
- Aynı hisleri paylaşanlar biryerde buluşur mutlaka demişlerdi.demekki doğruymuş. Paylaşımınız için çok teşekkür ederim. Saygılar 24.09.2008 16:01