Yalnızlık

Yalnızlık alışılagelen bir hal alıyor artık evrende.. Huzuru bir tek uyurken buluyorum. Düşlerimden beynimden akan her bir düşünce beni o ucsuz bucaksız karanlığa nasıl da gömüyor. Bedenim bu kadar mücadeleci davranırken. Asılsız olan duygular birikmiş gözlerimin önünde. Var olanlar bir bir düşmüş hayat penceremden. Sonra bu kadar derdin arasında güzellikler türüyor içimde. Onlar benim yasam kaynağım. Derde teselliye ihtiyac yok baskalarından. Var ettiklerime sayıyorum yok olanları.
Bi kahve alıp bütün şehri penceremden seyretmek hiç de mutluluk vermiyor bana. Yapmayın bu durumdan birinizde zevk almıyorsunz. Kendi içimizde boğulurken.
Kumbaramda biriktirdiğim mutlulukar kurtarmıyor beni hüzün sefaletinden.
Yarama merhem aramayacak kadar güçlüyüm ama, derinlere düşüyorum.. her yer buz. Katılaşmış bakışlar sahte gülücükler. Anlamsız ifadeler boş tenekeler sarıyor her yerimi. Har har tutusan bir tek ben miyim bu evrende beni bu hale koyan nerde ? Zamana bırakmıyorum kolayca hiç birşeyi yasanmıs vede yasanacak herseye kefilim..

Ben kendimi cekerim, yeterki kalksın omuzlarımdan gereksizler. Yolum bitmiyor, konusturmayın en acı yerden, dilin dermanı yok kelimelerim bitik. Süslediğim gecelerin sabahları hüsran. Yar diyen yakan can diyen satanken nefes te alınmıyor..
Ağırllasıyor bedenim, eziliyorum kimi zaman karamsar dünüm bugünüm ve de yarınım ah beni benden eden zamansızlıklarım, ördüm duvarlarımı ben diyerek. Sahip olduklarımın dısında bir yerde bekledilerim en zor anımda bulduklarımı bırakır mıyım yanına. Hangi acı ne taraftan gelir bilmem Siyaha döndü düşlerim açamadan soldu güllerim.. Oysa kısa ve netti beklediklerim..

Özge'ye sevgilerle...