Yalnızlık

Bir kuğunun kanadına gizlenmiş hüzünlü bir ürperiş... Rüzgârın ıslığı terk edilmiş bir şehirde... Mavi bir hüzün yürekte, martıların dansına çizilmiş... Elleri cebinde bir aşığın başıboş yürüyüşü...

Yalnızlık...

En mahrem zamanlarda bir tren sesi, son bakışı sevgilinin bir otobüs camında... Gecenin en karanlık anında bir damla gözyaşı hayata, bir damla isyan…

Yalnızlık...

Gülün kokusunda hafifletmek bir özlemi… Kırık, dökük ne varsa sığdırmak bir türküye… Gidip de dönmeyenlere bir ağıt en derinden…

Yalnızlık…

Aynaların yalan söylemesi dönülmez zamanlarda… Sigara dumanı sinmiş boş odalarda, konuşmak eşyalarla… Ve bir yüreğe sığınmak isteği en dayanılmazında hasretlerin…

Yalnızlık…

Yaralayan sözleri her hatırlayışta bir sızı hissetmek yürekte… Aşka olan inancın bir mumun erimesi gibi yavaş yavaş bitmesi… Ve kelimelerin bile aciz kalması seni anlatmakta…

Yalnızlık…

Bir mahkûmun volta atması soğuk avluda, tespih sallayışı umutsuzluğa… Bir çocuğun kimsesiz çığlığı beyinde yankılanan ve bembeyaz elleri çile çekmiş kadının…

Yalnızlık…

En kalabalıklarda bile…

Yalnızlık…

Alın terindeki işçi yorgunluğu, umutla beslenenlerin kuru ekmeği… Sıcak, demli bir çayı içer gibi yudum yudum içmek hasreti… Ve şiirler okumak gecenin simsiyah gözlerine…

Yalnızlık…

Yusufçuk kuşunun son kanat çırpışı gökyüzünde… Ve insanın en gizli, en bilinmez, en umutsuz umudu…

Değişmez kaderimiz evrende…

Yalnızlığım… Yalnızlığın… Yalnızlığımız….