Yandaş muhalefet: CHP mi?

Sn. Necati Doğru’ya göre CHP barış sürecine katılmıyor ve bundan dolayı, CHP’nin bu hazin durumda olmasından hoşnut olmayanlar, çözüm sürecinde olmazsa kendini bitireceğinden endişe duyanlar, CHP’nin  çok kötü durumda olup  kendini yitirdiği için  kedere ve eleme boğulanlar var. Sn. Doğru yazısında şöyle diyor:  

AKP ile BDP’nin ve allameler ile besleme yazarların karşısında CHP “bir vicdan azabı heykeli” gibi duruyor. [1]

Sn Doğru, “vicdan azabı heykeli gibi durmak” marifet değildir, yeterli de değildir. Çünkü bu ülkede heykelleri de “ucube” gerekçesiyle  -aslında “put” oldukları için- dinsel içtepilerle yıkıyorlar. 1 Mayıs’ta olan biteni görmedik mi? Bu hezeyan dolu çok önceden planlamış bir intikam saldırısıydı. İktidar güya halk ve emekçiler karşısında gücünü gösterdi, şovunu yaptı: “Son sözü ben söylerim, benim iradem geçerlidir” dedi. Herkes de boyun eğdi. Egemenliğin kayıtsız şartsız takunyalı faşistlerde olduğunu ve muhalefetin Pamuk Prenses gibi nazlı nazlı kıvırttığını  gördük.  Halk Evlerini açan, Hilafeti kaldıran, devrimleri gerçekleştiren Cumhuriyet Halk Partisi nerede şimdi?  

O halde heykel gibi duran ayağa kalksın, ayağa kalkan yürüsün, yürüyen koşsun ! Sözü fazla uzatmadan Ezop’tan bir öyküyle sonlandırmak istiyorum:

Efendim koyunlar sürekli kuzu postuna bürünen çakalların ve sırtlanların  kendi gerçek düşmanları olduğunu yıllar sonra nihayet anlamış ve onlarla savaşmaya karar vermişler. Toplantı yapmışlar. Akil bir koyun çıkıp “Onlardan korkmamıza gerek yok, biz sayıca daha kalabalığız” demiş. Bir başkası “Evet ama diğer hayvanlardan da yardım isteyelim” demiş. Ancak, hiçbir hayvan koyunlara yardıma yanaşmamış. Hepsi “Bana dokunmayana çakal bin yıl yaşasın” deyip koyunları kovmuşlar. Bir tek kurbağalar koyunlara destek vermiş. Kurbağalar dere boyunca toplanıp hep bir ağızdan “bütün gücümüzle sizi destekleyeceğiz, sizin arkanızdayız, hiç korkmayın, bize güvenin, biz varken sizin kılınıza bile dokunamazlar” diyerek yeri göğü inletmişler.

Koyunlar bu işe çok sevinmişler. Bunun üzerine savaş başlamış. Savaş süresince kurbağalar taşların altına gizlenip avazları çıktığı kadar bağırmışlar. Çakallar, sırtlanlar önce bir afallamış, ama vıraklayanların kurbağa olduğunu anlayınca gülüp geçmişler. Koyunlar çok ağır kayıplar vererek güç bela geri çekilmişler, yara bere içinde kalıp da sağ kurtulmayı başaranlar kurbağalara çok kızmışlar: “Bu ne biçim yardım be? Hiçbir şey yapmadan vırak vırak bağırıp durdunuz! Yazıklar olsun size! Arkadaşlarımızın çoğunu çakallar ve sırtlanlar yok etti!” diye çıkışmışlar. Kurbağalar da “E ama biz sizi tüm gücümüzle destekledik, avaz avaz haykırdık, ortalığı birbirine kattık, elimizden başka bir şey gelmez ki” demişler. (Ezop’tan adaptasyon E.İ) Kıssadan hisse: CHP, kurbağalar kadar bile olamadı ! 

Şurası gerçek ki, CHP’nin Türkiye’nin kuruluşunda başardığı inanılmaz işleri,  emeğini, bağnazlıkla mücadelesini, yabancı güçlere boyun eğmeyen   yapısıyla Atatürk’ün kurduğu bir parti olduğunu biliyoruz.  Bu parti bugüne kadar dayandı ve fakat artık yorgunluk belirtileri gösteriyor. CHP eyleme geçmeli, sürekli mitingler, protestolar, etkinlikler düzenlemelidir. CHP’nin eleştirdiğim yanı o ilk baştaki devrimci ruhu ve tutkusunu bırakmış olmasıdır. İmdi, nereden geldiğini ve nereye gittiğini yeniden anımsa ve asla unutma, yoksa asıl o zaman yok olacaksın ey CHP !

[1] Necati Doğru, İlk Kurşun Gazetesi, 20 Nisan 2013