Yanlış tarım politikası Karadeniz'i bitirdi...

Bugün düşük fındık alım fiyatları sebebiyle Karadeniz’de evlerini köylerini satmak üzere olan üreticilerin bu hale gelmesinde tek bir ürüne bağlı kalan çiftçiler kadar ; devlet ve ona bağlı olan kurumların da katkıları açıkça ortadadır. Bu görüntünün pek çok alanda birbirinden çok farklı sebepleri vardır. Geçmişte yapılmış ufak çaplı araştırmalar günümüz için önemli mesajlar sunsa da bu araştırmalar dikkate alınmadığı gibi yeni araştırmalar için devletin yaptığı katkı komik rakamlar ile sınırlı kalmıştır. Cumhuriyetin ilk yıllarından günümüze kadar değişmeden aynı yapıda kalan ve artık günün koşullarına uygun olmadığı herkesçe dile getirilen Türk Eğitim Sistemi bugünkü durumun oluşmasında dolaylı olarak da katkıda bulunmuştur. Eğitim sistemimizin ezberci eğitim anlayışı ile sınav odaklı yetiştirmeye alıştırdığı daha doğrusu zorladığı öğrencilerin yüksek eğitim kurumlarında nelerle vakit geçirdikleri tartışma konusudur.

Üniversitelerimiz bir zamanlar bilim ve araştırma kurumları olarak eğitime kısıtlı ödenekleri ile tam destek verirken kampüs yaşamlarında öğrenciler arasında düşünsel anlamda birlik ve beraberlik sağlayacak imkanlar sağlamaya çalışırdı. Nitelikli meslek adamlarını ortaya çıkaran ve uzmanlaştıran üniversitelerimiz günümüzde sayıca fazlalaşsa da içerik olarak geçmiş yıllardan da geriye gitti. Düşünsel anlamda hiçbir faaliyetin olmaması bir yana dersleri ver kurtul anlayışı ile düşünmeyi bilmeyen soru sormayan yönlendirilmeye hazır bireylerle doldu taştı. Soru soran insanların garip karşılandığı ülkemizde hedeflenen öğrenci kitlesi de sanırım buydu. Kabullenici ve itaat etmesini bilen çevresine duyarsızca kendisini düşünen bireyler yetiştirildi. Okullarımızda araştırma ve yatırımlara ayrılan pay gitgide azalırken araştırma çalışmalarının olmaması ülkenin her alanında olumsuz olarak kendisini gösterdi. Hala da gösteriyor. Araştırmaların yeterli olmaması , olan kısıtlı araştırmanın da dikkate alınmaması Karadeniz’i bugüne getirdi. Karadeniz’de tarım alanında sadece birkaç duyarlı araştırmacının yaptığı çalışmalar bölgenin özellikle batı ve orta kesimlerinde fındık haricinde gelir getirebilecek farklı tarım ürünlerinin de yetiştirilebileceğini ortaya çıkardı. Peki yıllardır boş vaatlerle fındıktan başka yollara sevk edilmeyen tek bir tarım ürünü ile tüccar, komisyoncu tekel arasına sıkıştırılan üreticiyi bu hale getirenler bu araştırmalardan haberdar değil miydi? Devletimiz ve ilgili bakanlığın hiç mi elemanı ya da ziraatçisi yok? Bunlar tamamen bilinçli hareketler olmalı. Üretici ve çiftçiye yol gösterecek uzmanların olmaması ya da kadro eksikliğinden dolayı görevlendirilmemesi bölgenin günden güne tarımda geriye düşmesine yol açıyor.

Yine aynı araştırmaya göre fındık üretim üstünlüğü son beş yılda Orta ve Doğu Karadeniz’den Batı Karadeniz ve Marmara’ya geçtiğini gösteriyor. Ordu Tarım İl Müdürlüğü’nün verileri de bu sonucu doğruluyor. İstatistiklere bakıldığında Adapazarı ve Kocaeli’nin fındık üretiminde diğer Karadeniz illerine göre yakın gelecekte en üst sıraya yükseleceği vurgulanıyor. Yanlış tarım politikaları ve nitelikli elemanların görevlendirilmemesi Karadeniz’i bu içler acısı hale getirdi. Yakın gelecekte tarla da yetiştirilecek ürünün kalmaması da varılacak sonuçlar arasında. Bir an önce ne yapıldığı görülmeli ; bundan sonrası için en iyi seçenekler devreye sokulmalıdır.