Yapma!

Önceki gece Emniyet Genel Müdürlüğüne ve Ankara Polis evine yapılan roketatarlı saldırıdan çıkarmamız gereken dersler:

1) Öncelikle, hiçbir şiddet eylemi masum gösterilemez.

2) Sadece tetikçiler, tetikçi örgütler değil, bu eylemi ihale eden güçler de ortaya çıkarılmalı ve de kamuoyuna açıklanmalıdır.

3) Son zamanlarda meydana gelen asayiş olaylarında görülen o ki, güvenlik birimlerindeki istihbarat zafiyeti had safhadadır.

4) Güvenlik güçleri, her biri yürütme organlarınca görevlendirilip atamaları yapılan birer kamu görevlisidirler.

A) Ancak, görev ve de sorumluluklarını, anayasa ve de kendilerine ait kanunlardan alırlar.

B) “Emir kulu” olmaları demek, siyasi yapılanmaların, yürütme yetkisini hali hazırda elinde bulunduranların “kulları” anlamını taşımamaktadır.

5) Demokratik usullerle iktidar olmuş bir “parti”ye karşı başlatılan karşı propaganda hareketleri, ne yazık ki geçtiğimiz süre içerisinde iyi analiz edilememiş, verilen mesajlar alınamamıştır.

6) Üç beş eylemci ile siyasi politikalara karşı başlatılan bu eylemler, büyük halk hareketlerine dönüşmüş ve fakat gerek basın yayın organlarında gerekse sosyal medyada sansürleme yapılmak suretiyle sanki her şey sütliman, hiç bir sorun yokmuş yaklaşımıyla çözüm düşünülmüştür.

Hastalık belirtisi başlamış bir insana “sen iyisin, al bir aspirin, bu her insanda olur hadi bakalım” demekle olası bir kanser tehlikesine yeşil ışık yakılmış olmaz mı?

7) Güvenlik hizmetlerinde temel kurallar vardır. nedir bunlar?

A) Önleyici kolluk hizmeti

B) Suç anı kolluk hizmeti

C)Suç sonrası kolluk hizmeti

Bu üç temel prensipten en önemli ve de önceliklisi, “önleyici kolluk hizmeti”dir. bu görev öncelikle istihbarat birimlerine aittir.

Hastalık başlamadan “koruyucu hekimlik”, “desti kırılmadan” olası sorunları çözme, “uyanık olmak”, “ön görü sahibi olmak” , tasavvufta “arif olmak”, törelerimizde “ bilge kişi” olmak. yabancı dilde “foresighted human, wıse people”…

Bu saydığım özellikler bulunduğu en küçük birimden en üst kademelere kadar devleti idare etmekle görevlendirilmiş tüm yetkili ve de sorumlu kişi ve de kişilerde “olmazsa olmaz” kurallardandır.

“Ben bilirim” tamam efendi sen bil! deme lüksü hiç birimizde yoktur, olamaz da. bu halk, bu ülke, bu devlet ne şahların ne de üç beş vezirindir.

Makam da gider mevkii de!

1000 yıla yakın bir yaşam sürmüş bir hükümdarın tarihi bir sözünü hatırlatayım; “bilseydim dünya boş, koymazdım taş üstüne taş”.

Gerçek akıl sahipleri ile birlikte olmamız ümidiyle…

Şair Yazar Kemal Alkan