Yapma çiçek değilim ki ben

Sanmayın ki bir gülüm ben 
Dikenlerle korunan
Ya da bir biblo, elden ele gezinen 
Vitrinleri süsleyen!..

Gerçek bir çiçeğim ben 

Canlı, narin, ince
Misk-i Amber... 
Bir yüreğin sesiyim  
Bütün duyguların nefesiyim... 

Bakarsa güneş yüzüme 
Güler, açarım

Rengarenk olurum gönüllerde.
Islatırsa yağmur saçlarımı 
Filizlenir, boy atarım toprağımda...

Kafanız karışmasın!

Yapma çiçek değilim ben

Ki, kırıldıkça yapıştırılayım 
Tozlandıkça silineyim 

Canım acımasın, içim yanmasın

Bir kelebeğin ömrü kadar 
Ömür biçilsin bana
Ve ben susayım

Lâl olsun dilim

Kırıldıkça dalım-kolum

Her gün yeniden
Yeniden çarşıdan alınayım!..

Ve her “Kadınlar Günü”nünde

Kanlar içinde

Yerlerde sürüneyim...

İstemem acıyın bana

Yaramı sarın istemem

Kadınım ben,

Koskoca bir dünyayım

Anayım, bacıyım, eşim

Yoldaşım, cennetin adıyım...

Tanrı verdi bu canı bana

Mezarımı kazmak

Yarınlarıma kurşun sıkmak

Haddiniz değil!

Hele, Allah’ın verdiği canı almak

Asla insanlık değil...

Rukiye Çelik 
05.02.2008