Yapmayın!!

İnsanları bıktırmayın.

İnsanları yıldırmayın.

İnsanları darlamayın, sakın ha sakın sabırlarını zorlamayın.

Bakın buna özellikle tırnak açıyorum “zorlamayın!” Sabrı tükenen bir insanın nelerden vazgeçebileceğini asla tahmin edemezsiniz. O sakin, beyefendi-hanımefendi görünümlü kişi, a aa! Bir bakmışsın akıllara zarar bir kişi olmuş. Ve sonrasında sende ‘bu o mu’ diye sorgulamaya başlamışsın. Gerek var mı peki bunlara? Yok tabi ki.

Yani kısaca neymiş efendim, sabır zorlamıyormuşsunuz.

Yıldırmıyor ve bıktırmıyormuşsunuz. E çocukta değilsiniz be arkadaşım hani, yaparsınız bir güzellik.

Ha birde unutmadan, daha fazla ilgi için –ki ilginin de Allah’ ını görmüşsünüzdür- o tarafa bu tarafa kaymıyormuşsunuz. Bakın bunu da aman diyeyim yapmayın, rezalet bir şey yahu! Buna da gerek yok.

Ve son olarak, insanları delirtmeyin arkadaşım. Allah rızası için diyorum bakın yapmayın. İnsanların psikolojileri ile oynamayın, ne halt ettiğiniz belli olsun. İki arada bırakmayın. “Ne halt ediyor bu” diye düşüncelere daldırmayın insanları. Kendinizle uğraştırmayın. Net olun. Hakikatli olun. Sonrası ya herro ya merro zaten.

İnsanları sizi tanımaya çalıştıkları için, size zaman ayırdıkları için ve sizinle olmak istedikleri için pişman etmeyin. Gerisi kafi.

Bakın bunu da deneyin. İçinden çıkılmaz bir labirent değil, gayet başarıyla yapanlar, alnından öpülesi insanlar da var sonuçta.

İnanın bana, ne istediğinizi biliyor olmak o kadar da zor değil.