Yapraklarla dökülen

Hazan mevsimine çok şey yazılmış.
Kimi, günaydın demiş, yeni uyanmışcasına rüyadan.
Her zaman silkelenir ve titrer hışımla doğa,
Döker yapraklarını, bir diyet öder gibi,
Belki zaman ve merhamet ister ya doğadan.
Sanki kaçmak mümkünmüş gibi ,
Sanki, yeniden dönmek mümkünmüş gibi,
Dönüşü olmayan o tek şeritli yoldan.
Biriktirebilseydim eğer,
Takvimden kopardığım yapraklar gibi günleri,
Hiç harcarmıydım, şimdiki aklımla,
Mazideki o en güzel dün'leri.
Her takvim yaprağında, güya fallar tutardım.
Seviyormu diyerek, papatyaları yolardım.
Her mekanda aradığım, hep mutluluk olurdu,
Tasalar ve kavgalar, benliğimde kururdu.
Ömür, mevsimlerle birlikte,
Yoldaş olmuş gidiyor.
Yıllık bir takvim gibi, günbegün inceliyor.
Vazgeçtim bundan böyle,
Yaprakları toplamaktan.
Kim hoşnuttur bilinmez,
Son sayfayı okumaktan
(F.Yıldız)

(Bugün meğer benim doğum günümmüş. Epeydir takvimlere bakmıyordum. Aman canım, ben bu saatten sonra, dünyaya gelsem ne olur? Şarkı gibi işte.. Kendime bir şiir armağan ettim. İlk kez karamsar oldu nedense.. Beğenenler şiirimi paylaşabilirler dostlarıyla. Zaten ben de paylaşmak için yazdım.)