Yardımsevmezlik

Ana haberleri mümkün olduğu kadar kaçırmamaya çalışırım. Elbette her zaman izlemek mümkün olmuyor. Sanatçı Yazar Sayın Bedri Baykam'ın bıçaklandığını ertesi gün gazetede gördükten sonra akşam haberlerde izledim. Haber izlemeyince gazete okumayınca insan ne çok şey kaçırıyor. Basının (özgür olmasada) önemini bir kez daha anlıyorum. Bedri Baykam'ın dakikalarca sokakta bağırması, etraftakilerin umarsız davranması, hele arabasının kapısını kilitleyen vatandaşa ne demeli; Şehir de insan hayatı bu kadar değersiz mi? Bu akşam geç de olsa bugün neler olup bitmiş diye bakmak için televizyonu açtım, daha görüntü ekrana gelmeden " Yardım edin, yardım edin" seslerini duyunca birden irkildim. Ne oluyor ve kim yardım istiyordu. Sonra görüntü gelince baktım, caddenin ortasında bir araba ve ordan gelen çığlıklar, etrafta birikmiş seyreden, kılını kıpırdatmayan bir sürü duyarsız insan... Ben ise televizyonun karşısında dehşet içindeyim. Orada o kadar insan var ve hepsi de bir kadının imdat çığlıklarına kulaklarını tıkamışlar. Bu kadar duyarsızlığa ne demek gerekiyor bilemiyorum. Kent yaşamı mı insanları duyarsızlaştırdı acaba? Yoksa orada toplananların duyarsız olması mı tesadüftü? Kadının gündüz ne sebeple kaçırılmaya çalışıldığını bilmiyorum ama her ne sebeple olursa olsun oradaki kalabalıktan birinin çıkıp sen ne yapıyorsun diyebilmeliydi, demeliydi. Sanatçı Yazar Sayın Bedri Baykam'ın bıçaklandığında duyarsız olanlarla, o kaçırılmaya çalışılan genç kızın etrafına toplanan kalabalıkta şehirde yaşayanlardı. Demek artık şehirlerde dolaşmak güvenli değil. Birileri sokak ortasında ölürken birileri seyredecek. Kırsalda hala umut var, çığlıklara hala kulak tıkanmıyor şimdilik... Bedri Baykam ve o genç kıza geçmiş olsun diliyor ve biraz daha duyarlılık diyorum.