Yargılama değil, anlama dönemindeyim...

Yaşım oldu neredeyse 40... Ben artık yargılama değil, anlama dönemindeyim... Kendimi, insanı, dünyayı, yaşamı anlama derdindeyim artık... Yargılama peşinde değil...

Her ne kadar, yaş ilerledikçe, doğası, insanı her şeyi yargılamaya çağırsa da; ben bütün gücümle direnip doğama; anlama derdine düştüm her şeyi... Bilmiyorum bunu ne kadar becerebildiğimi... Ama en azından, anlamaya çalışıyorum her şeyi...

Yargılamak kolay; anlamak zor... Hüküm vermek, mahkum etmek çocuk işi... Marifet, empati yapabilmek, farkına varabilmek dünyanın... Konuşmak kolay; dinlemek zor... Bilmek kolay; yapmak zor...

Yargılamak için hiçbir şeye gerek yok... Ama anlamak için, okumak, yaşamak, duymak, denemek gerek...  Üstelik, hata yapmaktan, eleştirilmekten, el alemin diyeceğinden korkmadan, diyeceğini de sakınmadan yapmalı insan; tüm yapacağını...

Kendinin farkına varmak için, fark yaratmalı... Yaşamını anlamlı kılmak için, yaradanın " Gör! " dediğini görmeli; hem de ilk seferinde...

Anlamak için düşünmek gerek... Yargılamaya sade konuşmak yeter çünkü. Anlamak, çaba gerektirir.  Yargılamak için, ne bilmeye, ne anlamaya, ne de farkına varmaya ihtiyacın var. Kur darağacını... İmzala ölüm fermanını; adamcağızın... Geçir boynuna İngiliz sicimini... Vur tekmeyi!... Sallansın gitsin ayakları!... Giden, bir can nasıl olsa; değil mi?!! Çaaaat! Diye kırılıversin boynu!... N'olur ki!...

Sen boşver şimdi; anlamayı, dinlemeyi, düşünüp farkına varmayı!... Yargıla gitsin; diyecek sözü olanla, düşüncesini söyleyeni!... Nasıl olsa, anlamak zor; yargılamak kolay değil mi? Ver hükmünü; kırılsın boynu!... Kır kalemi; ağlasın anası!...

Öyle ya!... Kim haklı, kim haksız ne önemi var ki?!! Doğruyla yanlış kimin umurunda; değil mi?!! Keşke hayat senin baktığın, yaşadığın kadar kolay olsa keşke!... Sen ne dersen de...Yargılamak kolay; anlamak zor...

Marifet zoru başarmak; kolayı değil...

Not: Yazıda kullanılan görsel internetten alınmıştır.