Yarılma

‘Her aşk, çamur gibi bir eriyiğe dönüşür;

yol, insanın çekirdeğine varınca…’*


Gülçelengi yüzün her katmeri bir bülbül çilesi..! İnleyen şarkı!..

Bir makastan geçirmiş yaşadığı her aşk..! Dilşeni lal…

Yaprak yeşili gözleri çiğleşmiş ışıl ışıl… Görsen..))) İmge iz iz..

İki püren çiçeği göğüs çadırı.., gizemli saklı bahçe..?

Çılgınlığı çağrıştıran delibal!.. Sevse.., işveli işveli…

Vuruldukça yükseğe uçmuş, rüzgârla eliz eliz taranan saçları..!


Sisin rengi sütbeyazı… Yuvak yuvak… Göz kamaştırır düşsel ışık!..

Dalgalı tendenizi pırıl pırıl fosforlu!.. Çağırır yürek çiçeğini..!


Bakar sevgin sevgin… Nar bülbülü.., duvağını aralar hayatın…

Diyalog sancısı..! Takıldıkça geyik ağına.., kopar iki teli!..

İp atlatır iki yeşil bilye/göze!.. Seker gözlerinin göklerinde…


Deli bulut gibi alçalır.., yamaçlara çarpacak sanırsın!..

Gözleri yaşın yaşın.. Söylenir kendi kendine.., doğmasın sensiz gün!..


Düşten gerçeğe akarken unutturur şehvetin ateşi günahın işkencesini!..


Körkütük tutulan bellek, deli dolu.., Donkişotluk yaptırmıyorsa?..

Tutamıyorsa yürek koparan sevda makasını göğsüne yakın?..

Mor güngülü gülüşlünün adını yazmıyorsa ebruli Seyhan gölüne?..

Neye yarar.., sevdanın anayurdunda başakçı, serçeleşen aşk..!?

Oysa.., malaz ovasında sevgi yürek yürek..! Toros yüze sor!


Çarşafı kanar!.. Düşer gülün kalesi!.. D/evrilir aşkın kurgusu..!

…An/cak, rahmet oku/nur masalsı aşka…


Varamadığı göketeğinde; kamışını çalarken elit başkaval(ı)cı..,

Yaşamayı unutur çocuk eken, alnı ılgın ılgın ezgili kadın!..

*- Ece Temelkuran

Ali Akdemir

07. 07. 10

Fethiye