Yarılma

Artık her gün birkaç arkadaşımızı verdiğimiz

Bir dalgalanma bir parite alçalması

Dün şaşarak baktığımız hayat

Şimdi kanıksanmış bir dünya bıraktı bize

Otlar ne zaman yeşerdi ne zaman sarardı

Güneş ne çabuk gitti öbür yarım küreye

Ne çabuk kış geldi

Kasıklarıma bahar yeli değdiğinde

İğdiş keşişler gibi kötü düşünceleri

Kovduğum ilk gençlik sancıları

Saçlarını bile okşayamadığım genç kızlar

Susmak nedir bilmeden tükettiğim kelimeler

Öğrenmek tutkusuyla yıkanıp fırladığım sokaklar

Dost evleri sordukça güzelleşen dünya

İsyancı çocuklardık hiç durmadan uzak yolculuklara çıkan

Gördüm zindanı da karanlığı da

Hücre kaç metre kaç santim

Tırnakla yazılan her bir satır neyi söyler bilirim

Gelin ve azat edin bizi içimizdeki ütopyanın tutsaklığından

Çıkarıp güneşimizi kilitlenmiş sandığından

Yıllar sonra aynılaşan hayat

Ah ne kadar zor bulmak geçmiş soruların cevabını

Oysa ne çok isterdim ki sorular hep cevapsız kalsın

Şimdi geçmişe bakıp birer birer hesap sorsam

Tutunduğum dallardan neye yarar

Öc anacak ötekine yakışır yürek simsiyah bir renk alır

Ne çok söylenir oldu acı en çok bize yakışır diye

Bense en çok sevgiyi yakıştırırdım bize.

 mehmet özgür ersan  2003