Yarım kalan bir cümledir hayat

Yarım kalan bir cümledir hayat
Bir kitabın okunmadan geçilen sayfaları gibi
Hızla akan günler nehridir
Kulaklarda kalan hoş bir sedadır dünden kalan
Yaşadığın değildir yanında olmasını istediğin sevgili
Bu şehir değildir ömrünü geçirmek istediğin
Oysa bu değildir çocukluk hayallerini süsleyen meslek
Ne çabuk geçtin seneler diye iç çekiştir hayat
Saçlara düşen ak, tendeki kırışıkdır aniden gördüğün
Sanki dün gibiydi diye anmaktır geçen yılları
Bir çığlıkla başlayan bir koşudur hayat
Omuzlar üzerinde kabre taşıdıkları bedenle göçen
Başlangıç ve bitişdir iç içe geçmiş
Söylenememiş seni seviyorumlar
Haykırılamamış özledim seniler
Oysa, keşkeler ile başlayan isyandır kimi zaman
Bir kelebektir hayat
Kanatları kadar muhteşem
Ömrü kadar kısa
Varoluşu kadar gizemli ve mucizevi
Bütün yaşadıklarının bir hayal olduğunu düşündürecek kadar boş
Hayat dörtnala bir at
Hayat bir şarkı gibi nakarat
Kimine göre parada, şöhrette, hırsta
Kimine göre kızarmış bir simit ve yanında çaydır hayat
Hayat bir mecburiyettir diyene
Nefes alma koşullanmasıdır hayat
Ölümün son anında son nefesde hayat
Hayat kirpik arası akan yaşta
Hayat sonbaharda dökülen yaprağın sarısında
Uçan bir kuşun kanadında hayat
Yüzüne çarpan rüzgarın serinliğinde hayat
Hiç gelmeyecek denen sabahların gecesinde hayat
Hayat heryerde
Belki de yaşandığı sanılan bir rüyadan ibaret.