Yarın daha da iyi olacak

Neler yaşanmadı ki o günlerin saatlerinde.
Duygular susuzluktan dibe vururken, paylaşılanlar geçmişinden utandı.
Yalan sevgilere kaldı büyüyen gururlar.
Gözyaşlarının boşuna akmasından, zafer naraları attı gamsızlık.
Eşyalar kadar olamadı ahte vefa; en son onlar terketti varlıklarındaki nefeslerini.
Bir mum bile sahibini bulmuşken, anılar orta yerde sahiplerini aradı.
İkiye bölünmüştü yeniden, iki ayrı dünya birleşmişliğinden.
Boşalan oda, dolu kalana bakakaldı.

Daha bir yıkıntının içinden çıkamadan peşinden diğeri;
''olacaksa bir an önce olsun''la aniden çıka geldi.
Buna hazırlıksız yakalansa da yürek, kader yolunu çoktan çizmişti.
Akıl, duyguların üstüne çıktı, yaşanmışlıkların hatırını bir kalemde siliverdi.

Gözyaşlarının ardından çıkıldı sonra temiz havaya.
Güneş; ''burdayım'' dedi.
Sağlık; ''bana iyi bak''dedi.
Yaşam;''çabuk küserim beni sakın unutma!'' dedi ve tüm olmuş olanların o evde, o dağınıklıkta kalmasına karar verildi.
Hem de''kim yaşadı o saatleri, biz mi?''dercesine ..

Bu gün, efkarı durulmuş gibi daha bir sakin duygular.
Yarın daha da iyi olacak!
Olanlara duyulan öfkeler yerini haklılığa bırakacak ve denilecek ki;
''iyi ki yaşamışım ben bu yıkımları, bu gün ayaktaysam eğer bunu onlara borçluyum''

ananne

15.08.2007 den bir yazım.