Yarının Şarabı

Adil olmayan günler yaşıyoruz,

Zor saatler! yıllar aktıkça yozlaşıyoruz,

Yoksa biz mi tükendik, niye zorlaşıyoruz...

Oysa ne düşlerimiz vardı?

İnsana, geleceğe dair;

"Eşitlik, kardeşlik, ekmek"derdik,

Hep gülecektik, herkes doyacaktı,

Hani kuşlar gibi özgür uçacaktık,

Ama hiç biri, hiç biri olamadık,

Biliyorum, ters giden birşeyler var!..

Yapılacak bir şeyler olmalı,

Düne bakarak bugünü aydınlatmalı,

Ey millet düşünün! yarına nasıl çıkmalı,

Torunlarına da bu güneşi bırakmalı...

Ufukta görünen belirsiz çizgi,

Arkasına bakmadan kaçan dizgi,

Geçmişi unutan boğuk bir ezgi,

Nereye varacağını tabi ki bilemez bu sezgi...

Sözün mü tükendi gelecek için,

Çalan düdükçüydü! korkman için,

Yarın tükürmesinler mezarımıza,

Anlatacak bir hikayemiz olmadığı için...

Herkes güya aydınlığı işaret eder,

Tarih de bu yalana işte şahit der,

Sahte savaş çığlıklarını hep güder,

Mutsuzluğun kışı devam edip gider...

Aynalardan utanır olduk,

Ölen çocuklar gibi solduk,

Kadınlara binbir kulp bulduk,

Artık mezar taşlarına kulduk...

Aciz insanların hezeyanlığı,

Kim daha çabuk ölmeli pazarlığı,

Hadi acıdan beslenelim sazanlığı,

Hemen unutulan ölüler mezarlığı...

Benim güzel yurdum, Anadolum,

Güneşedir değişmeden giden yolum,

Yoksul insanların sevgisiyle dolsun solum,

Güzel insanların üzümünden gelsin dolum..

Adil olmayan günler yaşıyoruz,

Ahlaksız ve erdemsiz boş saatler,

Hayallerimiz mi uç-tu?...

Yoksa biz mi düş-tük?...

Abba. 1 Mayıs 2016. Yarının Şarabı yıllanmış olsun...