Yaş Altmış Beşte

	Dün gibi geçip gider zaman

	Yürüdüğün yollar

	Geçtiğin köprüler aynı olsa da

	Aynı değildir attığın adımlar.

	Çocuk bahçesi kaçamağından

	Eylem yerlerine düşer gölgen

	Korkuların biter…

	Seslere dönüşür düşünceler

	Yasakların özgürleşir beyaz saçlarında

	Issız yollarında dikenli tel yoktur artık

	Ayaklarına dolanmaz olur nasihatler

	İçine her girmek istediğinde

	Çocukluğunla çekişir yaşlılığın

	Bayram törenlerini hatırlatır sana

	İlle de fener alaylarını

	Sinema günlerini

	Sokak arası akşam oyunlarını

	Annelerimizin "hadi... " çığlıklarını hatırlatır

	Ve çocukluğun hep kazanır.

	Biraz gamsız, biraz yorgundur yüreğin

	Elendikçe, kalanların gittikçe azalır

	Yarın; bugün olur...

	Sevincin; hüzün olur...

	Yaşama daha çok sarılırsın

	Yüzverdiğin acılara

	En çok da bu yaşta acırsın

	Yaş altmış beşte

	Diline kalır direnmek

	Vefasızlığı alkışlayanları

	Yaşlılığının bilgeliğine bırakırsın

	Dermansızlığın dizlerinde kalır.

	(ufku seyreden bir fotoğrafım, bu şiire ilham oldu.)

Zonguldak doğumluyum. AÖF Mezunu olup, üç çocuk annesiyim. İki de torunum var. Şiir, doğa yürüyüş..