Yaşam, bir derin deniz...

Yaşam bir derin deniz aslında. Yüzeyi pırıltılarla dolu, ışıl ışıl bir mavilik. Gündüzleri güneşle, geceleri ay ışığıyla pırıl pırıl şakımakta, bakan gözlere. Ama aşağılarda durum çok farklı. Mavilik, yerini önce griliğe, sonra da karanlığa bırakmakta, ne kadar derine indiğini fark ettirmeden. Bir sonsuz karanlıklar ülkesi.

Ve bu derin denizde yaşam, oranın sakinlerinden farklı olarak yüzebilenlere, suyun üzerinde kalanlara mutluluklar sunmakta. Mavilikler, ışıltılar, iyi yüzebilmekle yakalanıyor. Yüzmekten yorulanlar da, yüzme bilmeyenlerin akıbetiyle yüz yüze geliyor: Karanlık bir derinlik içerisinde el yordamıyla aranan ama bulunamayan mutluluk telaşı.

Derin bir renksizlik, hatta karanlık içinde elinde olanın ne olduğunu göremeden, yukarıdaki mavilikten, maviliğe yansıyan güneşten ve aydan habersizce geçip giden bir yaşam kalıyor geriye. Işık olmaksızın ne suda salınan balıkların muhteşem rengi görünebiliyor gözlere, ne de yanı başında duran deniz kestanesinin dikenleri.