Yaşam Koçu Rıfkı 2

Sana ben ne demiştim. He ne demiştim. Pozitif enerji yayacaksın adamım. Onu yay ki sonra faiziyle sana geri dönsün. Üstelik evrene de bir enerji katkın olurdu. Eskiler ne diyordu?. “İyilik yap denize at, balık bilmezse halik bilir” demişlerdi. Anlaşılan sen bunların hiç birini yapmayacaksın.

Hala kasım kasım, kasılıp gidiyorsun. Bulunduğun makam, mevki ve imkanlarına güvenerek kendini gittikçe kasıyorsun. Sonrada çevrendeki alt kademelere,, onlarında altı olan sefillere bakarak mutlu oluyorsun. Sonrada Tanrı’ya şükür ederken o yaşamların sefilliğinden gizlice zevk alıyorsun. Geldiğin yeri unutma demiştim. Geldiğin, o Allahın belası kümesi unutma demiştim. Bak bu son tavsiyem olabilir. Beni dinle şimdi...
 
Geç bir aynanın karşısına dur. Sonra kendine bir süre bak. Nereden nereye geldik yahu diye  kendine bir sor. O surata bak... Halinden utan. Ben acaba nerede hata yaptım diye de  bir kez daha sor. Sonra otur hüngür hüngür ağla… Arada bir kendini bir tokatla. Saçını başını yol. Gerekirse o koca kafanı duvarlara vur. Bunu korkmadan yap. O çektiğin acılar sana yol o mutlu yolu gösterecektir. Sen artık iyi bir insan oluyorsun. Sonra da ayağa kalk üstünü silkele. Yıllardır üstüne serilmiş olan o ölü toprakları silkelemeye başla. Geldiğin yerden geçmişine doğru o topraklar dökülecek… Şu an ki mesleğin, konumun, aldığın eğitim, kütür, sanat, siyaset vs. her neyse hepsinin dökülüşünü gör.
 
Arkanı döndüğünde hayret edeceksin. İlk adresin sana bakıyordur. O Allahın belası kümes sana bakıyordur. O kümesin önündeki sefillerden özür dile. Onlara sarıl. “Ben artık iyi bir insanım, beni lütfen affedin” de…Onlarda seni bağrına basacaktır, bundan eminim. Çünkü sende artık bir sefil olmuşundur. Sefillerle beraber bu dünyayı güzelleştirmeye başlayacaksın. Unutma bir zamanlar sende sefildin….
 
 
3. Bölümde görüşmek üzere….