Yaşam/Ölüm

Ne yazacağım bilmiyorum, Çaresizim, güçsüzüm, perişanım, susadım, aşka, sevgiye, yok, yok, bulamadım, o sevgiyi de aşkı da, yaşadığım andan beri arıyorum, bulduğumu sandığım anda kaybettim..

 

Nerede ilk aşk, ilk sevda, ilk heyecan, hayatın akışına kaptırdik gidiyorum/z, bir sonsuzluğa, o sonsuzluk nerede başlar, nerede biter, ölüm ancak bitirir, acıları, o kara toprak atılır üzerine ben bilemem, kimse de bilemez, ölen biri nasil anlayacak öldüğünü.

 

Doğdu, yaşadi, çile cekti, hayatın tokadını yedi, acımasız insanların kurbanı oluyoruz. Kaptırıyoruz kendimizi, o hayatın akışına, İyi olacak diye çırpındıkca daha da kötüye gidiyor hayatlar.

 

Hayatlar, bilinmez kimin nasıl yaşadığını, çile çektiğini, en yakının sandığın insana bile anlatamazsın durumunu, herkes kendisini kurtarmaya bakıyor, tıpkı benim yaptığım gibi, o zaman o insanlara kızmak niye, yaşadığın hayatı kabul edeceksin, bunu değiştirecek gücün yoksa, hiç birşey yapamazsın!

 

İnsanlar sana küçüçük mutluluğu bile çok görürler. Ot gibi yaşarsin ve o ot ki insanların ayakları altında ezilir gider. Hayat hep ezer, yaşam ezer, ezilirsin bu yaşamda güçlü değilsen, Kimse senin iyiliğini istemez, daha çok ezmeye bakarlar.

 

Sevdiklerin vardır, o sevdiklerinin de bir hiç olduğunu sonradan anlarsın, Senden olan seni ezmeye bakar, Kahredersin bu hayata, kaybetiklerin gelir aklına, bir anneler gününde, babalar gününda, babaanneler/anneanneler gününda bir demet çiçek alıp gidemezsin, o kara toprağa koyamazsın kahrolursun, yaşadığın hayata, gittiğin, ayrıldığın başka diyarlara gittigin için kahrolursun. 

 

Elinden birsey gelmez. Ne gidenler/yıldızlara karışanlar için, ne de kalanlar için!

 

Yasam buysa ölüm en güzeli. Ne kira, elektrik, telefon, vergi, ekmek parasını düşünmezsin, orada ne günahların varsa çekersin, o günahlara razısın, yanmaksa yanarsın, orada da kurtulursun yanarak. Hiç olmazsa yaşayarak yanmazsın. Ve aklına birden yaşayarak yanan insanlar gelir aklına, onlar için de kahrolursun. Suçsuz yere hapishanelerde yatan insanlar gelir aklına, ölülerini bile bulamayan cumartesi anneleri gelir aklına, onlar için de kahrolursun. 

 

Hayat her insanı denemek ister, Iyilikleriyle/kötülükleriyle: günahları ve sevaplarıyla! denenirsin, böyle kurulmuş bu dünya düzeni. Topraktan geldin, toprak olacaksın! Unutulur gidersin 10 günde. Kimse seni bilmeden, tanımadan çocukken ölmek daha iyi galiba, birşey bilmeden, kötülükleri, iyilikleri görmeden ölmek en güzeli...

 

Kusura bakmayın kitap okurken birden bire sizlere yazmak, içimi dökmek geldi işte ne yapayım, affedin beni. (Ben de kabahat yok, okuduğum kitap yazdırdı,)

 

Sevgiyle, iyi pazarlar...

 

Resim : Kendi objektifimden /