Yaşam tiyatrosu ve yaşamın anlamı

İnsan doğar, çocukluğu ve ardından ergenliği aşıp yüksek öğrenime veya meslek edineceği işe başlar, 18 yaşını aşıp ceza ehliyetine ulaşır. 

Okul okuyarak veya çalışarak iş başı eğitimle meslek edinir ve artık yaşam tiyatrosunun orta yerindedir. 

Senaristi olmayan oyuncusu giderek artan her oyuncunun kendi rolünü yazdığı, her oyuncunun sonunun net belli olmasına rağmen yine de herbirinin kendini ölümsüz sandığı bir doğaçlama oyundur Yaşam Tiyatrosu. 

En zengininden en yoksuluna, en sağlıklısından en zayıfına, en zekisinden en vasatına, en eğitimlisinden en olağanına her bir insan çabalarak yaşar, dahası için... 

Keyif mi? servet mi? anı mı? her hangi bir daha için... 

Ve eğer kaderi izin vermişse 60 ından sonra (daha önceki bir yazımda ifade ettiğim; hayaller, umutlar, anıların) anılar aşamasına gelir ve her ne için, hangi daha için yaşamıssa yaşasın anılarını tasnif ettikten sonra + lar toplamından - leri çıkardıktan sonra kalandır yaşamın değeri, yaşamışlığın bir anlamı... 

30 lu yaşlarda bir arkadaşımla yaşamın geleceğini konuşurken torunlarıma anlatacağım cazibede anıların olsun istiyorum demişti, yaşamın değerinin anılar olduğunu ilk ondan dinlemiştim... 

Kültürlerden birinde ebevenlerin çocuklarına yaşam planını programını öğrettiklerini dinlemiştim ve yaşamın değerinin en çok fark eden kültür olarak düşünmüştüm... 

Aktif oyuncusu olduğum Yaşam Tiyatrosu bana anlatılabilir anlatılamaz çokça çeşitli anılar yaşattı, şimdilik perde gerisine almış gibi... 

Her bir oyuncunun değeri olan roller oynayacağı bir Yaşam Tiyatrosu dileğiyle...