Yaşam ve Trafik

Allah'ın emirlerini önemsemeyip, kendi düşüncelerimiz doğrultusunda bir yaşam sürmeyi aşağıdaki benzetme açıklıyor sanırım. Akıcı ve kritik önemde bir yazı, okumanızı tavsiye ederim, nacizane.

Yabancı bir ülkeye gittin. Bir araba kiraladın. Hız limiti 120 km fakat sen 160 km olduğunu düşünüyorsun. Boyle düşünmenin sebebi etrafında boyle dusunen baska kişiler olması, anne ve babanın da boyle dusunmesi, trafik kurallarına dair herhangi bir kitap okumamıs olman, kimsenin seni bu konuda uyarmamıs olması olabilir. Ayrıca 160 km yapmak sana daha fazla haz veriyor. Bu yüzden çok da sorgulamıyorsun. İlerleyen zamanda sana gelip, hız limiti 120dir diyenler oluyor, kulak verip dinlemiyorsun. Trafik kuralları kitabını gosteriyorlar, kitabın devlet tarafından yazdırıldıgına inanmıyorsun. 160 km'nin yol acabileceği kayıpları söylüyorlar, kulak arkası ediyorsun.

Oysa devlet sana hız limitini aştıgın için cezaları yazmaya başladı bile. Ya bir de kaza yapıp kendi canına, tasıdıgın aractakilerin canına, carpıstıgın aractakilerin canına mal olursan. Ya bir de senin hızlı gittigini goren insanlar da sana uyup, arastırıp sorgulamadan hızlı gitmeye baslarlarsa... Hata üzerine hata.

Yabancı ülke dünyadır. Çünkü hepimiz burada misafiriz. Zamanın bir döneminde dünyaya gelmişiz, bir döneminde gideceğiz. Araba, beden elbisesidir.

120 km helal dairedir. 160 ise içki, sigara, giyinme tarzı ve goz, kulak ve diger uzuvlarla işlenen günahlardır.

Trafik kuralları, Kuranı Kerimde ve ilmihal kitaplarında yazan müslümanca yaşam kurallarıdır.

Devletin yazmaya başladığı ceza, günahlarının Allah'ın melekleri tarafından kaydedilmesidir.

Kaza, günahlarla kirlenmiş kalbin cennete girecek halinin kalmamasıdır.

Arabadaki diğer kişiler yakın ailen, trafikteki diğer yönden gelen kişiler hayatın boyunca karlılaştığın arkadaşların, iş arkadaşların, yakın komşuların ve akrabalarındır.

Aynı şeritte akanlar, senin yaptıklarına bir şekilde tanık olan uzak komşular, akrabalar, sokakta şehirde  seni gören, ismen, simaen, cismen bilen kişilerdir.

En iyisi, kalbin ihtiyacı olan imanı alevlendirmek için aklın ihtiyacı olan kanıtları toplamaya başlamak. Aklı tatmin edip, kalbi düzenli olarak doyurmak.