Yaşama dair...

Umut etmek, yapmamız gerektiğine inandığımız şeyleri geciktirmek ve ertelemekle geçiyor günlerimiz. Yapacağımız şeyler, işler için hep ileri tarihli randevular ve dönüm tarihleri ile kendimizi avutuyoruz. "-Bu pazartesi sigarayı bırakıyorum." , "-Bu gün gelsin, şunu yapacağım." ... vb. ertelemelerle geçiyor ömrümüz.

Birine sevgimizi göstermemiz ve O'na güzel şeyler söylememiz için, yıldönümü, doğum günü, özel günler, bayramlar vb. tarihleri beklememiz mi gerekiyor. Annelerimizi sadece anneler gününde hatırlamamalıyız. Eşlerimize özel günler dışında da çiçek verelim. Biz her günü özel kılmalıyız. Her anımızı doya doya ve gönlümüzle yaşayabilmeliyiz.

Ertelemek sadece anı yaşamaktan korkmaktır. Gelin bizler an'ımızı yaşayalım. Her şeye bakış açımızı değiştirelim. Sadece sevgi olsun yüreğimizde. İnsanları, hayvanları, doğayı, eşyaları başka bir gözle görelim. Onların sevinçlerini, neşelerini gözlemleyelim. Bütün olumlu şeylerden kendimize bir pay çıkaralım. Bizlerin de katkısı olsun bunlarda. Bütün bunların sonunda yaşamdan aldığımız zevkin, anlam kazanmaya başladığını hepimiz görelim. Hoşgörü ile yaklaşalım bütün olumsuzluklara. İnsanları kırarak değil, kırılmış kalpleri tamir ederek yaşam yolumuza devam edelim.

Yaşamın içerisinde yaşama dair izler bırakalım sevgi tanelerimizle.

En güzel günler sizlerle olsun.