Yaşama Sanatı

Yaşamdan anlamamız gereken en temel şey nedir? Mutluluk nedir geçici midir? Olgunlaşma ile ilişkisi nedir?

Yaşamdan anlamamız gereken temel şey hiç kuşkusuz hayatın diyalektik olduğudur. Daha açık bir ifade ile yaşam zıtlar arasındaki bir titreşim; ritmdir. İkililikler aracılığı ile var olmaktadır. Her zaman mutsuz ya da mutlu olamazsın her zaman neşeli ya da üzüntülü olamazsın. Aslında sonsuza kadar mutlu ya da mutsuz olunabilir mi? Elbette bu imkansızdır aksi durumda mutluluğun tüm anlamını yitireceği apaçıktır. Mutlu ve mutsuzluk birbirini tamamlayan bir yapının ürünü gibi düşünebiliriz. Sonsuza kadar mutlu ya da mutsuz olamazsın her mutlulugun içinde mutsuzluk her mutsuzluğun içinde mutluluk vardır. Ya da mutluluğu mutsuzluk; mutsuzluğu mutluluk takip eder sonsuza kadar. Buradaki önemli noKta bu ikililiği anlamamız gerektiğidir. Aksi taktirde gereksiz bir acı içinde yaşamımızı sürdürmekten başaka çaremiz kalmaycaktır.

Hiç acının olmadığı, ölümün olmadığı bir yaşam düşünün bu mümkün olabilir miydi? Varsayalım ki mümkün oldu o halde mutluluğun tanımı ne olur du? Acıyı tatmadan mutluluğu huzuru nasıl anlamlandırıp ifade edebilir ki.. Şöyle bir düşünelim ölümün (fiziksel olarak!) olmadığı bir yaşam olabilir miydi? Olursa yaşam nasıl olurdu. İnsanoğlu hep zorluklardan, acılardan mutsuzluklardan kurtulduğu bir yaşamı dÜşler(!) onu elde etmeye çalışır. Ancak mutluluk dışarıda olan bir şey midir? Dış şartlara bağlı bir şey midir? O içsel yaşantımızın gizemi değil midir?

Olgunluk kişinin yaşam deneyimleri ile hiçbir ilgisi yoktur. O senin kendi içsel yolculuğunla, manevi deneyimlerinle bir ilgisi olduğu gerçeği vardır. O halde olgunlaşma ile mutluluğun ilişkisi nedir-nasıl olmalıdır? Olgunluk kendi  içine özüne dönmektir. Onun dışarıdaki dünya ile olup bitenler ile alakası yoktur. Olgunlaşan insan (yaŞlanan değil !) hayatı anlayabilir o yaşamın ne deMEmek olduğunu mutluluk ve mutsuzluklara takılmadan yaşamı anlayıp değerlendirebilir. Olgunlaşama "yaşamı" bir bütün içerisinde ki ritm olarak algılamasıdır. Aynı bir kemancının kemanını çaldığı gibi bir yukarı bir aşağı şekilde tek düze olmadan. Dışarıdan elde ettiği tüm şartlanmalarını bir kenara bırakarak bakar değerlendirir. Bize verilen en mükemmel armağan olan yaşamı çok iyi anlayıp onun içerisinde bir gözlemci olduğumuzu unutmamamız dileğimle...