Yaşamak Bardağı Doldurmak Değil İçmektir; Ama Keyfi Doldururken Başlar

Esas mutluluğun sonuç olduğunu düşünenlerdenim. Detay, öncesi, sonrası; beklenti ve yansıma.

Tam keyfi aldığımız anı çıkarıp yaşasak/tatsak anlamsız olabilir. Sonuç odaklıyım, dolu bardağı ver içeyim, doldurmakla uğraşamam; ama işte doldurmak da mutlulukmuş, aceleci yapımdan bu şansı kaybediyorum değilse böyle diyenler haklı olabilirler.

Bazen bardağı dolduruyoruz ama içemiyoruz bazen de hazır dolu bardağı içiyoruz, içmeyip döktüğümüz ya da bardak aradığımız bile oluyor; yaşam ölçü değil, ben olması gerekene bakarım.

Olması gereken derken şartı şurtu kastetmiyoruz, insanlar tarafından en çok tercih edilecek olanı kastediyoruz.

Oda olsun o da olsun diyoruz da hani birine sahip olursak, yürürüz varamadan döneriz ya da yürümeden varırız, yani bardağı doldurmak mı dolu bardağı içmek mi desek hayatın bir bütün olduğu, bunların birbirinden ayrılamayacağı söylenecek.

Bir anlık mutluluk için bir ömür verenler de varmış… Gerçekten hazır hayat insanı mutlu etmez mi diyorsunuz? Önünüze gelen vanilyalı pastayı hak etme sürecinde yoksanız pastanın tadı mı değişecek? Mutluluk kazanılmaz sadece yaşanır. Bir gün dünyada her şeyin önümüze hazır geldiği bir hayat da olacak (Mars’a gidince yonca biçmeyeceğiz her halde. Bu durumda Ayşe kıza pınarın başında yalvarmalar bölümü olmayabilir, mutluluk yarıya mı düşer?

Başlık benim görüşümü yansıtmıyor sadece tartışıyoruz… Bir şeyi hak edersek daha fazla mutlu olurmuşuz. Ağrı Dağı’na çıkmamız gerekiyor. Yürüyerek çıkıyoruz ya da diyelim helikopter bırakıyor. Dağa çıkmanın hazzı bakımından ikisi arasında fark mı olur?

Ben hak etmesek bile hazır olarak önümüze geldiğinde aynı tadı alacağımızı düşünüyor ve mutluluğun bedeli olmaz diyorum.

Eğer öyle mutlu olmak için çaba sarf edeceksek çektiğimiz sıkıntı ile sonunda yaşadığımız mutluluk eşit olur elde var sıfır. Oysa hayatın toplamı sıfır olamaz.

Bu konuda yazılarımız devam edecek. Görüşümüz belli. İnsanlara uymuyor ama canları sağ olsun bir gün onlar da benim gibi düşünürler.