Yaşamak Kadar Güzelsin

şimdi, bir nefes çeksem seni

hayat solurdum içimde / gözlerim gülerdi

oysa, yarım kalmış bir cümle gibi içimdeki hasret

kor demir olup dağlıyor beni

henüz kavuşmuştuk seninle

sen, üzüntülerime, sevinçlerime

ve kendimi yollarında deli divâne vurmalarıma tanık

hangi mevsimde kavuşuruz bilmem artık

karşı yöndeki ışıklar yandığında bu yabancı şehirde

gölgelerin geçiyor geçiyor her semtinden

ay şavkında denizin vuruyor gözüme

ışıkların uzantısında duran, köprün sanki farz-ı misâl

bir sandal geliyor gözümün önüne/ rüyâ seslerinle

insanlar geçiyor balık ekmek tütsüsünün içinden

bağırtılar yükseliyor semâya vapurların düdük sesiyle

şimdi, Ortaköy cıvıl cıvıldır

Beşiktaş’tan yola doğru insan seli akmaktadır

her birinde farklı bir koşuşturma yaşamın içine

evim seyre dalmıştır benim yerime

kısacık, sahte bir görüntünün avuntusu benimkisi biliyorum

yine de gitmesen diyorum / ahh! gitmesen...

karaltılarda kalıyor birden görüntün

uzaklaşıyor gölgeler

saçılıyor yerlere inci gerdanlığın

batıyor sandal karanlıklarda

ellerimdeki yosun kokusu kayboluyor gitgide

gecenin ayazını hissediyorum yüreğimde

bir çan sesi sarsıyor bedenimi derinden

daha sıkı kapatsam gözlerimi uzar mıydı bu rüyâ

geleceğim bir gün, çalmazsa kapımı ölüm

belki, saçlarımda çokça gümüşler göreceksin

çok fazla takâtim olmayacak, dolaşmak için sokaklarını

ellerimle olmasa da gözlerimle okşayacağım kıyılarını

lâkin sevgin/ bir tek sevgin değişmeyecek yüzümde

sen İstanbul’um yaşamak kadar güzel

yaşamaya değer olacaksın

bu sevda bitmeyecek ömrümce bende...

Ağustos 2009 Madrid

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Güzel Sanatlara tutkulu, Türk sanat müziği hayranı, deniz ve İstanbul âşığı şiiryazar bir fâni....