Yaşamak oyun değil arkadaş...

''Yaşamak;ümitli bir iştir, sevgilim,
yaşamak; sevmek gibi ciddi bir iştir''N.Hikmet





Günün erken saatleri...

Yanımdan geçen ufak tefek çocuklar , sırtlarında ağır mı ağır çantalar durgun, uykulu, omuzları düşük, isteksiz... Okul yolunda. Sene sonlarında annemin beni zorla tatlı uykumdan kaldırıp okula göndermesi geliyor aklıma.
Spor tesislerinde hareket eden insanlar. Sanki birileri onları silah zoruyla göndermişler buraya. Asık suratlar, esneyen bile var.

''Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten ''
Bütün hücreleriyle; isteyerek yaptığı her eylemin, hayata akışın; insanı mutlu, sağlıklı, zinde ettiğini ve bir şekilde olumlu enerji olarak geri döndüğünü düşünegelmişimdir.
Ah! Dünyaya gelişleri istenmeyen çocukların hayatlarındaki derin ve anlaşılmayan keder.
Bir sanatçının keyifle, duyumsayarak, benliğiyle ürettiği bir eser ne çok insanı etkiler.
İnsanın hayat içinde isteyerek yapmadığı eylemler ise intihara götürecek kadar bunalım yaratabilir. İşte örneği;
''ABD ordusunda en fazla intihar vakalarının yaşandığı Kentucky Fort Campbell'daki 101. Hava İndirme Birliği Komutanı Tuğgeneral Stephen J. Townsend, emrindeki askerlere 'intihar etmeyin' talimatı verdi.
Şimdi şapkayı önümüze koyup; gün içinde neyi ne kadar isteyerek yaptığımızı sonra da herhangi bir anda ortaya çıkan anlam veremediğimiz ağrıları, rahatsızlıkları düşünsek mi ne dersiniz?

Son zamanlarda hayat şekillerinin aniden değişimiyle ilgili ne çok sinema filmi çekildiğini farkettiniz mi? Geçiştirilen özeleştiriler, kendinden vazgeçmeler, verilen ödünler; zamanın bir noktasında insan sırtında kocaman yükler oluşturuyor.. Sonra da bir kitap okuduğunda, bir film seyrettiğinde ya da ne bileyim ferrarisini sattığında yeniden gözlerine ışıltı geleceğine inanıyor. Hatta o anın bir şekilde bir yerlerden bir işaretle kendisine hissettirilmesini bekliyor kaldı ki o işaretleri de okumasını bilmiyor çoğu kez.