Yaşamak

Hani Türkçe bazen ne kadar yetersiz dersin ya, dil bile yetersiz kalır söylemek istediklerini söyleyemezsin hani, bazen kaybedersin kendini işte bende o demlerdeyim şu an. Böyle demlerde çoğu zaman kalemi elime alırım içimden ne geçiyorsa başlarım yazmaya kimi gözyaşı dökerek, kimi gülümseyerek. Yaşamda hiç bir zaman umudumu yitirmedim, hep tutunacak bir dal buldum kendime, bazısı kırıldı belki ama ben düştüğüm yerden kalkmayı becerdim. Bazen acılar sırtıma dayanılmaz yükler yükledi ama ben onları indirmeyi bildim. Hep beni alamadan gerisin geriye gittiler. Ümit ederek uyandım her sabah kimi yastığımın yüzünü ıslatarak uyudum, kimi sıkıntıyla, kimi hayal ederek, kimi düşünerek ama güneş doğduğunda hep kazandım. Çaresiz, güçsüz görünmedim hiç bir zaman. Geceyi hep dost edindim kendime, kederimi, neşemi, ümidimi hep geceyle paylaştım. Hep içimde fidanlar büyüttüm bazen kaktüs oldular, bazen papatya.

Ben hep çevremdekileri mutlu etmeye yüzlerindeki gülücüğü ortaya çıkarmaya çalıştım. Kendim için yaşamadım belki ama çevremdekilerin mutluluğu beni de mutlu etti. Dün Beşiktaş'dan dolmuşa birerken arkamda ki çiftin konuşmalarına kulak misafiri oldum. Ailesinin tasvip etmediği bir konu hakkında konuşuyorlardı ama kız ısrarla kendi istediği için onu yapacağını söylüyordu bu benim hayatım diyordu. Şöyle bir düşündüm ben hayatım için hiç karar vermemişim aman kimse üzülmesin diye yapmak istediklerimi yapamamışım, doğru mu yapmışım bilemiyorum. Belki de yapmak istediklerimi yapsaydım, bu benim hayatım deseydim, o kadar çok şeyi kırıp geçecektim ki; ya sonra kendi isteklerimi belki kazanmış olacaktım fakat arkamda bir sürü gözyaşı bıraktıracaktım ve ben o vicdanla bilemiyorum nasıl yaşayacaktım. Hep ailemden yana tercihlerimi kullandım ve hayatta hep kazandım, kaybettiğim şeyler ise zaten kaybetmem gerekenlerdi. Her ne olursa olsun hayat bizi nasıl şekillendirirse şekillendirsin yaşıyoruz işte. Kaybetsekte, kazansakta...

Bence yaşamak; nefes alıp verirken aynı anda güzele de çirkine de şahit olmakmış. Beş dakika öncesine kadar sevinirken dakikalar sonra göz yaşlarının esiri olmakmış. Çalışıp, çabalamak; geriye bakınca koca bir hiç görmekmiş. Sanırım hayat var olmak, yaşam da algılamaktır.