Yaşamak

İstanbul yanlış sevgilere gebe bugün.

Hızlı bir serüven misali yaşamak, yaşamnın farkına varmadan sadece havalarda olmak istenen.

İstanbul sevgiye aç, insanlar kadar tutsak mahremiyetine.

Ben de açım, özgürlüğe. Ben de açım sevgiye... Ama öyle böyle değil. En az İstanbul kadar.

Bağlılığın verdiği bir özgürlük olmalı yaşanılan. Bedenlerde kuş misali uçmalı sevgi denen soyut kavram.

Şimdi sen de terkediyorsun, bu şehri. Ve ben sensizlikten nefret ediyorum. Ve ben de bu şehirden en az senin kadar gidiyorum. Yanlış bir sevginin kollarında, yanlış bir şehir ya da esir düşmüş bir kampta yaşamak şuanki hissedilen.

İstanbul ile özdeşleşmek... Bazen çocuksu sevinci yıldızlarla paylaşmak, bazen bayram çocukları misali temizce giyinip ona buna selam vermek. Ya da haykırmak sevgiyi dağlara, taşlara...

Yeni doğmuş bir çocuğun ileriki aşkına ve yaşamına dua etmek misali yaşamak.
Elinde titrek bir mum, gün ışığına çıkmak istemek misali yaşamak.

Yanlış da olsa İstanbul'da yanlış kollarda tat bulmak. Yanlış da olsa yaşamak misali yaşamak...

kkadak