Yaşamdan sıvışanlar / özkıyım!

Ulus ustası Atatürk’ün ışıklı anısına…

Bulut kanatlıydı(n), büyüdükçe çoğaldı günahı(n).., uçmaz oldu(n)...

Gün/ahın anası sokak çağırsa.., çalım atar(dı) bir gün yaslanacağı omuza..!

Ekmeğini çöpten çıkaran çocuğun duygusunu aşağılar/kamçılar(dı) baba(n)

Her gelen öttürür.., zurnanın son deliği bilir(di) kendini… Önce düş ölür..!

..Sanat, edebiyatın Everest’i sanır.., kendini arar cilalı zeminde..!

Nobelli yazar, pamuk/para/puan saçılsın ister yıldız torbasından…

..olmasaydı, kaportası kasıntılı kalıbı meşru olurdu..! Neye yarar

Topluma/davaya omuz vermeyen, göketeğine vurmayan kanat/sanat..?

Düş suyunu kırar/kurutur dışlanmış/damgalanmışlık! Dokunsa(n).., telleri kopar!

..(V)akit şiiri(n) yok sayılsa.., hav(v)alanır içine sığmayan şiirlik kuşu…

Dize araları/kaldırımlara döşenir hiçliği.., tutunamadıkça dökülür/gömülür..!

Logara süpürülür yoldan/şiirlikten atılan/saçılan dünyası… Görsen(n)…)))

Sanat/adamdan sayma(z)sa(n), (h)içlenir.., devrilir domino taşları…

Edilgenliği(n) köpürür.., sızlanır/(z)ılgıtlanır uçurum uğultusu iç sesi…

Yaşam, tutunamayanı siler süpürür.., depresyon, ümitsizi ölümüne köpürtür!

Sıvışmayı/ihaneti düşletir hiçlik!.. İçin için, kıyın kıyın özkıyım…

İçinin şeytanı ceza yaftasını boynuna geçirirken, astığı sensin!

Yana yakıla ölümüne yazar/yatar.., şiirliği yakmaz kimlikkeş hiç…

Tanrısal sanata suikast düzenleyen samavi iklime/gök kubbeye sığmaz!

Şeytan nanik yapar.., baykuşu güldürür(sün)..! Ateş düşer ruha/balçığa..!

Sığınılacak yer sandığı(n) ölüm/it kanı karanlık, göreceli olsa..,

İçindeki hiçliği silkeler, bağlardı(n) ölümü çoğaltan yarayı/damarı damara…

Bulut gemisinden dua/imge sarkıtır(dı) sanat/yaşam kaynakçısı…

(V)aktin oğlu öper bir gün… ..Severse(n).., güzel yaşam sarkıtır sana…

‘Direkleri kalemden, yelkenleri kâğıttan’ gemiye binse(n).., sık (d)okunur

Sinek kaydı yaşam, seker serencamda… Balına çağırır sevgili… Bilse(n)…)))

Ali Akdemir

10. Kasım. 2012

Çukurova