Yaşamın morgudur aşk

Zamanın elinde

Dengin anahtarı,

Açıyor birer birer

Yaşam kapılarını.

Kalmadı

Söylenecek hiçbir şey.

Umutlar,

Kaf Dağı'nın ardında.

Kundaktaki

Bebek çığırtmaları,

Ömrün üzerindeki giysi.

Nasıl girdik bu labirente,

Çıkış yolu neresi.

Bilinmeyen denklerim

Saat başı çanları çalıyor.

Üşümüş kar taneleri,

Çıyanların

Mükemmel raks edişlerini

Seyrediyor.

Anlaşılamayan

Nefesler düğümleniyor,

Masum boğazlarda.

Kokuştu tüm renkler.

Aşk;

Loş mahzenlere hapis edildi.

Dışarıda,

Keyfe keder,

Yaşamla ölüm

Doyasıya öpüşmekteler...

(13.12.2008 tarihli 7.şiir kitabımdan)