- Kategori
- Şiir
Yaşamış olmak için değil, yaşaman gerektiği için yaşa...
Yaşaman gerek dünyanın güzelliklerini,
Yaşaman gerek hayatın acı gerçeklerini,
Bunları yaşaman gerek ki,
Anlayasın mutluluğun değerini.
Yüreğin ağrıdığı, canın yandığı zaman,
Uyandır kendini bir şekilde uykudan,
Kandırma sakın eli, alemi,
Gerçekten uyanık olduğundan emin olmadan.
Zehir olsa da iç, hayatın sana verdiklerini,
Yaşa!.. Yaşaman gerektiğini bilerek yaşa,
Yaşamış olmak için değil,
Yaşaman gerektiği için yaşa.
Kaldı mı elinde mutluluklar,
Dağıldı mı üstündeki kara bulutlar,
Hala varsa yüreğinde umutlar,
Umutlarını, mutluluğa çevirmek için yaşa.
Amacın faydalı olmaksa dağa, taşa,
Sevgi dağıtmaksa insana, ağaca, kuşa,
Bunun için ortalığı ver telaşa...
Bazen başkaları için, daima kendin için yaşa,
Yaşamış olmak için değil, yaşaman gerektiği için yaşa.