Yaşanmış her hayat en iyi hayattır;yeter ki içinde kötülük olmasın!..

Şirin Ferhat'a; Ferhat da Şirin'e şiirle seslenir. Sıra Ferhat'a geldiğinde, Şirin'e son dörtlükte şunları söyler:

Gözleri şirin imiş,

Yarası derin imiş,

Ben başkası sanmıştım,

Meğerse Şirin imiş.

Ferhat da, Şirin de saf bir sevdayla birbirlerini sevenlerin gönül bağlarında kıyamete kadar hiç solmayan güllerdir. Murat almadan göçüp gitmişlerdir, ama hep iyiler olarak insanlığın bilincinde yaşamaktalar. Hayatları güzeldi, çünkü içinde kötülük yoktu... Onlara kötülük edenler vardı, ama bunları hatırlayan yok... Yaraları derindi, ama kimseyi incitmediler...

Ferhat ile Şirin'in mezarlarında yaz kış hiç solmayan iki gül fidanı varmış... Rüzgar estikçe, solmayan bu güller, sarmaş dolaş olurmuş...

Ne kadar çileli bir hayat yaşarsak yaşayalım; yoksul, kahırlı, kederli, haksızlığa uğramış, binbir hayal kırıklığı yaşamış, yapayalnız, çaresiz ve bitap, dertli, mutsuz... bütün bunlar ve daha beteri de olsa, bizim yaşamakta olduğumuz hayatın kötü olduğu anlamına gelmez. Zor bir hayat olduğu gerçeğine karşın, çileli hayatlar kötü hayatlar değildir. Bu çileli hayatlar; çileli olmasına çilelidir, ama kötü değildir. Çünkü içinde kötülük yoktur...

İnsanlığın hiçbir ferdinin hayatı elbetteki çileli olmamalıdır... Ancak bu mümkün değilidr... İnsanın insanlaşması bu yerkürede, belki de kıyamete kadar gerçekleşmez... Dolayısı ile payımıza haketsek de etmesek de bir çile demeti veya demetçiği düşer... Biz ne kadar iyiyiz, ne kadar iyilikseveriz?!.. Bu sorunun olumlu cevabı ve olumlu eylemliliği önemlidir.

Günü gelip de Rahmet-i Rahman'a erdiğimizde, "Çok fukara idi, ama çok iyi insandı!.." diyebilmeli cenazemizi omuzlayan da, teneşirimizsıra yürüyen de, toprağı kabre atan da...

Hangi mevki ve makamda olursak olalım, isterse de sıradan insan olalım (böylesi daha iyi); ne kadar varsıl olursak olalım veya da çok fukara olalım (böylesi daha iyi) hep sorgulayalım kendimizi: Benim hayatımda kötülük var mı, diye... Ben bir tek insana, canlıya kötülük etmiş miyim, diye... Bir garipçe insanın dahi kalbini kırmış mıyım, diye...

Hayatımızda kötülüğün zerresi yoksa, yaşadığımız hayatın bayram edeni olalım...

Sözümüzü yineleyelim:

Yaşanmış her hayat en iyi hayattır; yeter ki içinde kötülük olmasın!..

Yoksulluk mu, mutsuzluk mu, haksızlığa uğramışlık mı?!.. Varsın olsun!.. Umudum var ki, insanlığın insanlaşanları; bu yerküreyi daha yaşanabilir kılacak...

Yeter ki biz hep iyi olalım, iyi kalalım; iyilerin yanında yer alalım...

Sevgilerimle...