Yaşanmışlıklarım - 2: Fındığın tadı güzeldi ama, "fındık" için yediğim dayak hiç de güzel değildi..

NE ZAMAN FINDIK YERSEM HEP BABAMI HATIRLARIM...

Okul öncesi ya da ilkokula başladığım zamanlar...Evimizin karşısındaki  çimenlik  bir arsada arkadaşlarımla --küçük çocuklara özel, 40-45 santimlik bir sopa(çomak) ile 10-15 santimlik bir çubuk(çelik) ile oynanan -- "çelik-çomak" oynuyorduk...

Karşı takımdan bir arkadaş, sağ elinde "çomakla", sol elinde biraz yukarıya fırlattığı "çeliğe" hızla vurarak bize doğru gönderdi... Çelik bana doğru geliyordu; puan almak için çeliği havada yakalamam gerekiyordu. Çelik ellerime geldi ama, tutamadım. Yere düştü...

Eğilip çeliği almak isterken, çeliğin yanında kabuklu bir "fındık" gördüm... Çeliği ileriye doğru fırlattıktan sonra, bulduğum fındığı dişlerimle kırdım ve yemeğe başladım... Oynadığımız arsa çimenli olduğu için fındık temiz görünüyordu... Daha yutkunmadan, evimizin balkonunda oturmuş bizi seyreden babamın yüksek perdeden çıkan gür ama bir o kadar da kızgın sesini duydum...Beni çağırıyordu. Hemen eve doğru koştum...

Evimiz, küçük bir köşkü andıran iki katlı ahşap bir bina idi. Tahta merdivenleri, biraz da korkarak yavaş yavaş çıkıyordum... Babam, merdiven başında durmuş beni bekliyordu... Daha son bir-iki basamağı çıkmadan elini uzatarak beni yukarı çekti...

Ne olduğunu anlamadan bir eli ile kulağıma yapıştı, kıvırdı ve diğer eli ile de popoma birkaç şamar patlattı. "Bir daha sokakta bir şey bulup ağzına atarsan kafanı patlatırım" diye bağırdı... Ağlayarak, evimizin bahçesinde çinko leğende çamaşır yıkayan anneme koştum... Onun koruyuculuğuna sığındım.

O günden sonra, fındığı hep taşla ya da başka bir şeyle kırarak yemeğe başladım... Alay etmeyeceklerini bilseydim, fındığı neredeyse yıkayarak yiyecektim.

Ama, bu ders bana yetmemiş olmalı ki, yıllar sonra başıma başka bir "Fındık" olayı geldi ki, sormayın gitsin...

"Hiç çekmedim; şu 'Fındık'tan çektiğim kadar" türünden bir olay...

Onu da sonra anlatırım....

cdenizkent