Yaşasın .....

Bir haftaya yakındır , bir işim için epey masa başı ziyareti yaptım,
Odaları, kişileri ziyaret ettim. Veeee iyi haber bu gün halloldu. Ama çok yoruldum.
Sinirlendim, Ve ben ne dedim biliyormusunuz. Uzakta oturmalı, şehir merkezine uzak.
Deniz kıyısı bir sayfiye kasabasında, bahçende sebzelerim, çiçeklerim,
Çite dayadığın bir bisiklet,
İpe serdiğim bir havlu , ve mayon hep üzerimde içimde olmalı.
Olmaz mı böyle bir yaşam, olamaz mı.Ama tatil değil hep böyle yaşasam .
Tabi ki çocuklar büyüyünce yani 15 sene kadar sonra...
Oysa ben ne derdim.
70 li yaşlarımda da olsam evimin yakınındaki markete , süslü rujlu,
ve tin tin gitmelim. Yani uzak olamam çarşı pazar yanımda , yakınımda olmalı...

Yorgunluktan olsa gerek, Zor hallolan işler ve ...Ama halloldu.

Yorgun argın bir de kek yaptım, müziği kısık sesle, açtım.
Malum bizim evde sınav öncesi hazırlığı var.
O da ne başka bir boyut,
başka bir sahne.
Yorgunluğum geçti mi ne.
Bahçede çay ve kekimi , köpeğimle paylaşırken,
Bir şarkı ve ...''Bu benim olsun diyiverdim.''

Zorundayım,
zorundasın.
Hangi yolun sonundasın.
Belki de, sakladığın bişey var.

Uymadı sevdiğim şarkı, bu gün yorgun ruh halime uymadı.
Başka bir şarkı ve Esmer yarim.

Ne kadar söylesemde ben onu....
Diye devam etmekte.
Yok ...bu gün şarkılar uymadı bana.
Peki bir şiire ne dersiniz.

Çırpınışları bitiyor yüreğin.

Sıkıntılar kalıyor akşam üzerlerine.

Heyecanlar birikiyor.

Onu bile bir etmiyor.

Sözlerdeki büyü bitmiş.

Gözlerin eskisi gibi tanıdık gelmiyor.

Sadece bir sızı kalıyor.

Derinlerde bir yerde.

Ne diriltilir.

Ne harlatılır bir ateş.

Öfke bile yok dudaklarda .

Ne acı.

Eski sızım bittin işte.

Ne acı.

S E V G İ L E R İ M L E