Yaşasın hayat!

Gündüzleri, ırmakla birlikte akıyorum
Geceleri, kenarından ona bakıyorum
Sordum "Ey ırmak bu akışın nereye"
Sakince dedi " Çoğalıyorum evrene "

Ey insan, nefesinle çekersin
Kana kana içersin
Dışını, içini temizlersin
Neslini sürersin

Toprak gürledi birden
" Bensiz eksiksiniz hepten
Varlığımla oluşursunuz şeklen
Toplanır, dağılır, dönüşürüm hemen

Her yer ışıldadı, aydınladı
Gelen enerjiydi pasparladı
" Ben geldim tamamlandı
Birlik beraberliğimiz onaylandı"

Ben insan; dost, düşman yok bu evrende
Bağlılık, bağımlılık hakim her yerde
Birleşmek, ayrılmak yazılmış kaderde
Hayat daim olsun, sürsün ömürlerce

yazan: çağdaş 07.08.2009

Şiirin şairi tarafından yorumu:

Şair hayatın, yaşamın, canlılığın önemini vurgulamak istemiştir. Hayatın özündeki su(hava), toprak ve enerjinin birleşimindeki insanın (canlılığı temsilen) bağımlılığını ortaya koymaya çalışmıştır. İnsanın evreni algılamasına bir bakış açısı önermektedir. Dostluk ve düşmalık kavramların aslında doğada olmayabileceğini asıl olanın bağlılık ve bağımlılık üzerinde yoğunlaştığına dikkat çekmektedir. Bireysel ve toplumsal ilişkilerde bu yaklaşım üzerinden bakılırsa farklı düşüncelerin kapısının açılabileceğini ön görmektedir. Birlik, beraberlik bazende ayrılık barış ve adalet kavramlarının gerekliliğine gizli vurgu yapmak istemiştir. Canlılık kendi içinde barışı sağlamalıdır. Doğadaki suyun toprağın ve enerjinin hareketlerini taklit etmemeli kendi canlılılığının yeni hareket tarzını ortaya koyabilmelidr. Madde (su dahil) ve enerji kendi kurallarıyla hareket ederken insan yeni hareket tarzını oluşturmalı. Taklit etmeye devam etmesi bir sonraki adıma yönelmek için gerilmesine neden olmaktadır. Şairin sonraki adımı bilmemek olduğu ve merak ettiği ortadadır.