Yaşasın Sevgili(siz)ler Günü!...

Yine geldi 14 Şubat. Anlamıyorum, sevgilisi olanların bakışıyla bakıyorum, hayır! Yine de bir bağlantı kuramıyorum.
Sevgilim olsaydı da asla kutlamazdım. Bir başkasının belirlemiş olduğu bir gün niçin benim günüm olsun ki? Bariz belli olmuyor mu ticari olduğu?
Bir takım insanlar para kazansın diye belirlenen bir günde neden aynı tuzağa düşüyor herkes? Bana kalırsa bu gün verilen çiçek de anlamsız, hediye de, kutlama da…

Bir de tuhafıma giden çevredeki kişilerin “sevgililer günün kutlu olsun” mesajları çekmeleri.
Benim sevgilim yoksa neyi kutluyorsun ki? Sevgilim varsa da sana ne benim sevgili günümden?
Yani olay bir bayram kutlamasına dönüştürülmüş vaziyette. Biraz düşününce sizce de garip gelmiyor mu bu tür davranışlar?

Benim sevgilimle belirlediğim bir tarih olabilir bize özel sevgili günümüz. Bu tanıştığımız gün olabilir, ya da birbirimize sevgimizi açıkladığımız gün olabilir. Yani ikimize özel anı yaşatan bir tarih olabilir veya hiçbir tarih olmayabilir de!

Sevgililer gününde sevgilisi olmayan kişilere sokağa çıkma yasağı (şaka tabii ki) konulmalı aslında...
Bu günde bir yere eğlenmeye giden bir erkek ya da kadını düşünelim. Yalnızdır. Grup halinde gelinmiş olsa bile bariz bellidir çift olmadıkları. Etrafta göz göze, el ele, diz dize çiftlerin arasında bu kişiler sırıtmaz mı? Belli olmaz mı sevgili olmadıkları?

Sevgilim yok diye asla bir kompleksim olmadı ama böyle bir günde de eğlenmeye gitmem doğrusu… Etraftaki kişilerin çift olmaları beni rahatsız eder mi, hayır! Ama onların gerçekten çift olmama ihtimalleri, yani çift görünseler de içlerinde yalnız olup olmadıkları düşündürebilir pekala …

Sevgililer günü, mevgililer günü gibi bir derdim olmadığı için seviniyorum…

"Ne hediye alacağım? Acaba bana ne hediye alacak? O gün nereye gitsek?" gibi derdim tasam yok!
Sevgilisi olanlar düşünsün.

Oohhh! Ne mutlu bana... Yaşasın sevgili(siz)ler günü!…