Yaşayınız

    Neden buradayım bilmiyorum. Neden her gecenin en kör saatinde uyuduğumu bilmiyorum. Neden her sabah gün ağarmadan uyandığımı bilmiyorum. Kapana kısılmış olduğun hissini yaşıyor musun sende? Bulunduğun yerden hiç dönemeyecekmişsin gibi oluyor mu? Bir an gözünü karartıp bütün eşyalarını valizine gayet düzensiz bir şekilde fırlatıp fermuarını çekip sürüye sürüye gitmek istedin mi mesela.

   Bambaşka planlar kurarken bambaşka hayatlarla karşılaşmak işte. Hiç ummadığın olayların içinde bulmak kendini. Büyük bir heves ve heyecanla bir işe başlayıp her geçen saat dakika hevesinin biraz daha azaldığını hissettin mi?

   Çok severdim aslında mektup yazmayı biliyor musun? Hiç tanımadığım insanlara mektuplar gönderirdim. Sadece bir isim ve bir adres gerekliydi bana. Karşımdakini tanımama hiç gerek olmazdı. Beni hiç tanımadığı halde onlara yazdığım cümleleri okuyan onlarca göz ve kulak vardı. Şimdi bir kağıt ve bir kalem alıp iki satır yazı yazmak öylesine zor geliyor ki bana. Dediğim gibi bambaşka hayallerim varken bambaşka bir hayat ile karşılaşmak ve hızla geçip giden günler.

   Birkaç saat sonra hava aydınlanmaya başlayacak. Uyanır uyanmaz bir sigara yakacağım önce. Alarmın çalmasına daha yarım saat olacak. Alüminyum çaydanlıkta su kaynatıp poşet çayı içine atıp berbat bir çay içeceğim. Üstümü değiştirip rutin olarak aynı saatte çıkacağım evden. Arabaya atlayıp çantamı arka koltuğa fırlatıp yavaş yavaş hareket edeceğim. İş yerime geldiğimde kahvaltıyı filan sallayıp direk ofise gidip bilgisayarımı açıp son evrakları hazırlayacağım. Ofis dediğime bakmayıp hiçbir şey kalmamış olacak içeride. Çıkış işlemlerini tamamlayıp tekrar arabaya binip bu sefer arka koltuğa çantamla birlikte eşyalarımı tıka basa doldurduğum valizimi yerleştireceğim. Radardan gelecek olan cezaları umursamayıp trafik terörü estirircesine terk edeceğim bulunduğum şehri. Belki hiç durmadan belki de mola vere vere bir günlük yolculuğun sonunda Ege ye vardığımda anlayacağım aslında son üç aydr aslında yaşamadığımı…