Yaşlılar haftası.

Yakın gözlüğü telefona bakmadığı zamanlar hep kabında dururdu.
Aylardır pencere kenarına koyardı, modası çoktaaan geçmiş kocaman cep telefonunu.
Daha kuvvetli çekiyordu sanki o köşede!
Baş ucuna koyduğu gecelerde olmuştu, olur ya duyamam, uyanamam korkusuyla.
Ama birkaç yanlış numara özür dilemeleri dışında hiç çalmadı.
Konuşmuş olmak için lafı uzatmak istemişti oysa.
Ama yinede kısa kesmişti hep karşıdaki ses.
Pardon bey amca, yanlış tuşlamışım diyerek.
Çooook uzun zamandır suskundu telefonu.

Ne zamandır sessizdi, kendisi de unutmuştu.

Bir alo sesinden beklediği, uzun bir yaşam dopingi umudunu taşımaktı sadece!

İçinden serin sular akmasına neden olacak bir hatır sorma sesi!

Hayatın güzelliklerini düşünmeye başlamak yeniden bir alo sesiyle…

Sanki telefonun zil sesi yokmuş gibi arada bir yoklamaktaydı arayan olmuşmu diye.

Ne diye ne meraklanırdı ki boş yere?

Ne diye kendini o kadar kaptırmıştı ki şu telefona?

Tuvalete giderken bile hep yanına alırdı arayan olursa diye.

Sevdiklerini daha çok düşünür olmuştu son zamanlarda.

Onlardan birisinin sesiyle, akciğerleri oksijenle dolacak, sanki sesleri sayesinde soluyacaktı.
 

Oğlu yanlışlıkl numarasını silmiş olabilirmiydi acaba?

Uzuuuun zaman olmuştu konuşmayalı, görüşmeyeli, hiç bir şeyi hatırlamıyordu artık.

Beklemek, hep beklemek hafızasını öldürmüştü onun...

Gözlerinden yaş geliyordu durmadan, sadece bir ses duymak yetecekti.

Kimin sesi olursa olsun.

"Sadece bir ses"

Oğlunun sağlıklı olduğunu bilmek önemliydi onun için, ne diyeceği önemli değildi.

Hele bir arasa, sadece özledim diyecekti oğluna.

Gel bir koklayayım sonra git diyecekti.

Sonrada boş veeer, sen onlara bakma dedi kendi kendisine.

Şımartmaaaa.

Annesi şımarttı hep, ondan oldu kötü babalığım.

Sonra eline aldı öptü telefonunu, canım benim dedi okşadı.

Usulca pencere kenarına koydu dikkatlice.

Sakın arıza yapma dedi, vallahi camdan fırlatır atarım seni!

Bir arayan olduğunda mahçup olmayayım.

Sen bozulma emi dedi, sen sakın bozulma.......

Yine baktı telefonuna, arayan var mı ki diye.

Sabahları onun alarm sesiyle uyanırdı hep, demek ki zil sesinde bir arıza yoktu.

Onu aramayanlar arızalıydılar....