Yavaş yavaş ölenler.

Bir gün bilgisayarımda dolaşırken tesadüfen rastladığım bir Poverpoint sunusun'da aşağıda sizlerle paylaşmak istediğim bu güzel şiire rastladım. Şiir okumayı, dinlemeyi seven biri olarak çok etkilendim. İnsanı sarsarak kendine getiren bir şamar gibi, yaşamdan teğet geçişimizi yüzümüze vurur gibi. Her ne kadar dilimiz, inançlarımız, soyumuz ayrı ayrıda olsa insan olarak, duygu olarak hepimizin ne kadar yakın, ne kadar benzer olduğumuzun güzel bir örneği. Müzik evrensel bir dildir derler. Şiir'de öyle.

Yavaş yavaş ölürler,
seyahat etmeyenler,
yavaş yavaş ölürler okumayanlar,
müzik dinlemeyenler,
vicdanlarında hoşgörmeyi barındıramıyanlar.
*
Yavaş yavaş ölürler,
izzet-i-nefslerini yıkanlar,
hiçbir zaman yardım istemeyenler.
*
Yavaş yavaş ölürler, alışkanlıklarına esir olanlar,
her gün aynı yolları yürüyenler,
ufuklarını genişletmeyen ve değiştiremeyenler,
elbiselerinin rengini değistirme riskine bile girmeyenler,
veya bir yabancı ile konuşmayanlar.
*
Yavaş yavaş ölürler,
ihtiraslardan ve verdikleri heyecanlardan kaçınanlar,
tamir edilen kırık kalplerin gözlerindeki pırıltıyı görmek istemekten kaçınanlar,
yavaş yavaş ölürler.
*
Yavaş yavaş ölürler,
aşkta veya işte bedbaht olup istikamet değiştirmeyenler,
rüyalarını gerçekleştirmek için risk almayanlar,
hayatlarında bir kez dahi mantıklı tavsiyelerin dışına çıkmamış olanlar.
Yavaş yavaş ölürler.
*
Şimdi Yaşayın
*
Bu gün riske girin
*
Hemen harekete geçin
*
Kendini yavaş ölüme teslim etme!
*
Mutluluktan kaçınma!

NERUDA

Yavaş ölüme teslim olmamamız dileğiyle, hepimize gölümüzce yaşayacağımız güzel günler diler, saygılarımı sunarım.