Yavaş yavaş ölmekteyim...

Gecenin hüznü yine yüreğimdeki şarkıları duyurdu bana
Sana ait olan, seni çağrıştıran her şarkıda öylece kalıyorum şu an
Ne benliğime dair birşey görebiliyorum ortada ne de hiçliğim seni unutturabiliyor bana
Yanıma sevgimi aldım, hüznümü aldım, hayallerimi aldım şimdi
Seni bana ulaştırabilecek yolları deliler gibi yürüyorum şu an
Aşk dedikleri bu şey yüreğimi günden güne eritiyor şimdi
Kalbim yokluğunda sıkışıyor nefes almam güçleşiyor gibi
Ayrılık rüzgarları çabuk esti dünyamızda sığınak bile bulamadık sevgili
Ömrümün sensiz yitip giden her dakikasında yavaştan yavaştan ölmekteyim şimdi
Çığlıklarım duyulmaz oldu artık sana, hissedemiyorsun bile beni dünyanda
Bense sensizliğe attığım çığlığın sağır eden bedelini ödüyorum şimdi
Kalbime bir söz geçirebilsem oysa güneşim doğar kalbim çarpar yeniden
Şimdi sensizlikle sınanırken kalbim böylesine, nasıl bekleyebilirsin yaşamamı yeniden
Nasıl bekleyebilirsin hayata dönmemi yeniden böylesine acıyla ölüp gitmişken

Şiir-Edibe Toğaç...
  Eksiğiyle fazlasıyla bir gün herkes gider...€.T...