Yavrum Yavruya Denir

Çok sevenler 50’sindeki oğluna kızına bile yavrum diyor.

“Tamam “Oğlum, kızım” anlamında ama yine de biraz garip kaçıyor çünkü 50’sinde yavru olmaz.

“Seninkisi kıskançlık Korkut, hani annen baban sana hiç yavrum dememiş ya”

Olabilir çünkü oğlum bile demediler; öznesiz ya da en fazla adımı. Bu nedenle çocukları olmadığımı bile düşündüm, belki de öyle; yalnız bizim köye pek leylek gelmez ve köyde önüne bebek bırakılacak cami yok.

Neyse, yavru küçük anlamında değil mi? Yani sevdiklerini gösteriyorlar tamam ama büyümüş çocuklar rahatsız olurlar. “Oğlum, kızım” dan bile rahatsız olan var “Anne babam olun ama sadece nüfusta”

“Oğlum, kızım” belki ama yavrum biraz… Ben oğluma kızıma ismiyle hitap ediyorum. Hiç yavrum hatta oğlum kızım demedim, bağımsız birey olduklarını hissetsinler diye. Tersine onlar anne babacı ve bize bağımlılar.

Kısaca bebekken çocukken tamam da büyümüş evlenmiş barklanmış hatta torun torbaya karışmış evlatlara hala yavrum çocuğum denilmesi tuhafıma gidiyor; yavrum yavruya denir.