Yaz-a-mama modu -Ayaz

Merhaba

Uzunca bir zamandır yazmadım, yazamadım, oysa yazmayı ne çok severdim ben. Yazmak nefes almaktı. yaşamı anlamlı kılmaktı. Yapamadım. hayat o kadar hızla akıyordu ki, ben tam birini yazayım derken diğer peşin sıra geliyordu .Yetişemedim affola.

Sevgili Onur Caymaz bu hafta BirGün deki köşesindeki yazmayı neden bıraktığını söylüyordu. Ülkemizde bunca kötü şey yaşanırken, yazamadığını, yazmak gelmediğini içinden. Benimki de biraz öyleydi.

Kırıldım ben, Selma Ann Desmond yazısı beni ölümüyle çok yaraladı. Keşke demedim ama daha yumuşak bir uslup olabilirdi demeden de edemedim, yeterince empati yapamadığıma inandım. Karışmamalı, ahkam kesmemeliydim dedim. Sustum.

Uludere olayında ölen çocukları gördüğümde utandım, insan olmaktan. Bir şey yapamamaktan.15 yaşında,14 yaşında,13 yaşında çocuktular. Ailelerin, parasızlığın, sömürünün kurbanı olan çocuklar. Ve ölen çocuklar. Erbil Tuşalp'in kitabı aklıma geldi. Önce çocuklar öldü. İmzalıydı bu kitap yeniden okudum. Utandım ağladım yazamadım. Affola. Yazmak yazgılarını değiştirmeyecekti. İçimde koskoca bir ayaz..

Depremi yazamadım. Van'dan Aksaray'a göç etmiş Türklüğü kabul etmiş bir aile olarak, ailemi üzmemek adına. Çünkü ben başka yerden bakıyordum. İçine başka şeyler girecekti. Depremi yaşamıştım.1998 Adana depreminde ne değişecekti. Yazmak yerine çocuklar için bişeyler denedik, bu bence daha anlamlıydı. rahatladım.

İçinde çok sevdiğim bir arkadaşımın da olduğu bir grup gazeteci tutuklanınca, arkadaşımdan bir an şüphe ettim. Oysa dostluklarda şüphe olmamalıydı. İçimdeki şüpheden utandım. Ayaz'a geçti yüreğim. Sustum. Ama arkadaşım serbest kalınca rahatladım. Kendimden utansamda.

Bu yıl en çok Ayaz'ı hissettim, beni tanımlayan en doğru sözcükdü. Yazamadım. Yazmadım, yazsam bişey değişmeyecekti. Şov yapma dönemlerimi aşmıştım. Bir çocuğa bakmak istedim. Bir çiçeğe dokunmak. Sokaktaki Ahmet ağbi ile konuşmak. iyi de ettim kendimce, yenilendim. Şimdi hazırım başka bir yerden bakarak yazmaya.

2012 de yeniden görüşmek üzere. Ayaz'a çalmasın düşlerimiz.