- Kategori
- Siyaset
Yazamıyorum...
Yazamıyorum...
Sınır boylarında bu vatanı korumak için 18 -20 sinde dağ başlarında dolaşan, bu vatanın has evlatlarının ölüm haberi geldi. 11 şehit.. 11 kınalı kuzu.. İnsan öyle bir anda ne hisseder?
Gerçek bir Türk ne hissederse elbette onu, sadece onu.
İki yılımı yaşadığım o karakollardan gelen her genç ölüm haberi, her asker cenazesi beni ağlatır.
İnsan böyle anlarda düzenini kaybeder..
Yazmak istiyorum.. Olmuyor... Böyle günde ne yazılır? Elbette ıstırap ve elem. Vatanın düşürüldüğü acı durum. Siyasiler.. Yazım Şehitlerimize ağıt yazısı olmaktan çıkıp, bir öfke yazısına dönüşüyor Kime mi? Elbette dağdaki o çapulcuya.. Haine..
Ben hissettiklerimi kağıda dökemiyorum. Siz bilin, hissedin, ta şuranızda, yüreğinizde hissedin. O yazı sizin, benim, hepimizin öfkesi..
Eminim hissediyorsunuz, anlıyorsunuz. Haddini aşmış o duygunun, öfkenin ne olduğunu biliyorsunuz. Hapsedilmiş, sindirilmiş o öfkeyle haykırıyorum:
“Yeter be, yeter, yeter artık..” Siyaset meydanlarında bol keseden attığınız sevgiyi, ilgiyi, sınır boyunda ıssız bir karakolda bitmeyen kalleş gecelerde, göğsünde fişeklikle sipere giren Bursalı, Edirneli, Kayserili çocuktan esirgerseniz, vicdanlar ve tanrıda sizi affetmez.. Şunu hiç ama hıç unutmayın, bugün sınır boylarını, aşılmaz dağları, sevgiden yoksun bırakılmış, siyaseten yalnızlığa terk edilmiş Anadolu çocukları savunmaktadır.
O çocuklar sevgiyi, ilgiyi çok daha fazla hak etmektedirler.
O sınır boylarını, üç-beş savcının ve insafsız aydının hoyratça hırpaladığı genç subaylar, mahkeme salonundan çıkıp cepheye koşan komutanlar savunmaktadır. Ama o cenazeler var ya, o ağlayan analar, babalar...
İşte onlar bu eli öpülesi analar yapılan haksızlıkları yıkıp geçecektir. Sınır karakollarında ki o ruh, o vatan sevgisi bir gün mutlaka, bu sevgisiz bırakılmış çocukların canlarıyla, kanlarıyla savunduğu anavatana geri dönecektir.
Evet bir gün mutlaka... Ben içimden geleni tam yazamıyorum; Ama ne olur siz hissedin.
Ta şuranızda, sınır karakollarındaki çocukların verdiği canın, sizin içinize ateş gibi düştüğü o yerde hissedin. Yüreğinizde... Ruhunuzda. Hissedin ve hiç unutmayın..
ozcanvural1933@hotmail.com
Sınır boylarında bu vatanı korumak için 18 -20 sinde dağ başlarında dolaşan, bu vatanın has evlatlarının ölüm haberi geldi. 11 şehit.. 11 kınalı kuzu.. İnsan öyle bir anda ne hisseder?
Gerçek bir Türk ne hissederse elbette onu, sadece onu.
İki yılımı yaşadığım o karakollardan gelen her genç ölüm haberi, her asker cenazesi beni ağlatır.
İnsan böyle anlarda düzenini kaybeder..
Yazmak istiyorum.. Olmuyor... Böyle günde ne yazılır? Elbette ıstırap ve elem. Vatanın düşürüldüğü acı durum. Siyasiler.. Yazım Şehitlerimize ağıt yazısı olmaktan çıkıp, bir öfke yazısına dönüşüyor Kime mi? Elbette dağdaki o çapulcuya.. Haine..
Ben hissettiklerimi kağıda dökemiyorum. Siz bilin, hissedin, ta şuranızda, yüreğinizde hissedin. O yazı sizin, benim, hepimizin öfkesi..
Eminim hissediyorsunuz, anlıyorsunuz. Haddini aşmış o duygunun, öfkenin ne olduğunu biliyorsunuz. Hapsedilmiş, sindirilmiş o öfkeyle haykırıyorum:
“Yeter be, yeter, yeter artık..” Siyaset meydanlarında bol keseden attığınız sevgiyi, ilgiyi, sınır boyunda ıssız bir karakolda bitmeyen kalleş gecelerde, göğsünde fişeklikle sipere giren Bursalı, Edirneli, Kayserili çocuktan esirgerseniz, vicdanlar ve tanrıda sizi affetmez.. Şunu hiç ama hıç unutmayın, bugün sınır boylarını, aşılmaz dağları, sevgiden yoksun bırakılmış, siyaseten yalnızlığa terk edilmiş Anadolu çocukları savunmaktadır.
O çocuklar sevgiyi, ilgiyi çok daha fazla hak etmektedirler.
O sınır boylarını, üç-beş savcının ve insafsız aydının hoyratça hırpaladığı genç subaylar, mahkeme salonundan çıkıp cepheye koşan komutanlar savunmaktadır. Ama o cenazeler var ya, o ağlayan analar, babalar...
İşte onlar bu eli öpülesi analar yapılan haksızlıkları yıkıp geçecektir. Sınır karakollarında ki o ruh, o vatan sevgisi bir gün mutlaka, bu sevgisiz bırakılmış çocukların canlarıyla, kanlarıyla savunduğu anavatana geri dönecektir.
Evet bir gün mutlaka... Ben içimden geleni tam yazamıyorum; Ama ne olur siz hissedin.
Ta şuranızda, sınır karakollarındaki çocukların verdiği canın, sizin içinize ateş gibi düştüğü o yerde hissedin. Yüreğinizde... Ruhunuzda. Hissedin ve hiç unutmayın..
ozcanvural1933@hotmail.com
- Toplam blog
- : 453
- : 1059
- Kayıt tarihi
- : 24.07.06
1933 Kayseri'de doğdum. Kayseri Lisesi Ankara Veteriner Fakültesi, İstanbul Üniversitesi Diş Heki..