Yazar değil, yazanız biz!

Blog kategorisinde hareketlenmeler olsun beklentisi içindeyim, ama eski tadı yok gibi!
Nasıl da geçiyor zaman ?
İlk yayınladığım yazıda,"Bu blogu ilk okuyan sizsiniz" notu şaşırmıştı beni.
Kendin yaz kendin oku, olacak şeymi diye kızmıştım kendime!
Sayfayı meşgul etme, çık ta başkaları okusun!
O arada bende boş durmuyor, en çok blog kategorisine takılıyordum.
Sanki MB’nin usta yazarları için tahsis edilmiş protokol yeriydi burası.
Arada bir yazmak için gözümü karartıyor, sonradan vazgeçiyordum.

TDK ile aram hiç iyi değildi çünkü, kapı dışarı edileceğim hissine kapılmıştım.

Ancak çok uzun sürmedi.

Protokolden gelen ilk bir kaç yorum, aynı havayı solumak özlemimi gidermeye yetti de arttı bile!

-Hoşgeldiniz.
Dilimiz gibi, daha nice onurlu paylaşımlara efendim. Saygılarımla..

-Merhaba Arif Bey
Ârifane bir masal okumuş gibiyim. Eski demler götürdü yazınız... Kaleminize ve gönlünüze sağlık... Saygılar efendim

Böylesi mutlu anları bir çoğumuz yaşamıştır eminim.

Ne güzel.

Oysa ne çok korkmuştum!

Üzerimde kapkara önlüğümle, ilkokul öğretmenime teslim edildiğim anı yeniden yaşamıştım adeta.

Ben buradan kaçarım valla demiştim hatta.

Ama şimdi öylemi?

Blogkolik olduk be yahu!

Ama havalara girmeyelim:-)

Yazan olmak göklerden yıldızları indirmek değil pek tabii ki!

Hem yazar olmak değil ki pek çoğumuzun amacı.

Zaten olamayız da, sadece yazanız biz!.

Bilemediklerimizi öğrenmek için çıraklık yapmak sevdamız.

Ama olabildiğince itmek herkesleri sevginin, saygının kucağına...

Gerektiğinde gülümsetmek, gerektiğinde düşündürmek.

Hatta küçük tepecikleri, dağlar kadar büyütmek gerektiğinde!

Yağmur birikintisini okyanus yapmak bile olabilir!

Hem öyle yapmıyormuyuz zaten?

“Saygılar,sevgiler, selamlar”

Ne güzel......

MB kazanı yeniden kaynasın diyorum, çıkan buharlar yüzümüzü yumuşatsın:-)

Tıpkı eski günlerde olduğu gibi.