Yazar'ın ölümü

Bir damla gözyaşını bulmuşlar başucunda

Ve cinayetin tek tanığını

Sönmüş bir izmarit...

Komşuları dedi ki

Sigara içmezdi Ümit

Son zamanlar halinde bir gariplik de görmedik...

Ortalarda pek gözükmeyen ortalama bir adamdı

Çoğumuz ölene kadar yaşadığını bile bilmedik...

Voltalar atardı Ümit bir sağa bir sola

Hayat denilen bu avluda

Hapsolup kalmıştı...

Her sokak bir koridor

Her bina bir duvar

Her insan birer parmaklıktı...

Bir kalemin ucuyla tüneller kazdı Ümit

Akşamları oturup yazar, gündüzleri kalkıp yaşardı...

Yaşadığım kadar mı yaşayacağım derlerdi dostları

Yaşadıkları kadar yaşatmamışlardı

Yaşamayı yaşatmak bildi Ümit

Yazdıkça yaşattı

Yaşattıkça yazdı

Özneler dolusu insan

Kelimeler dolusu yaşamlar...

Gün geldi yazdığı sayfalar

Ümit’in üzerine kapandı

Son gülenlerin iyi güldüğü bir dünyada

Sondan birinciydi Ümit

Gözyaşını buldular olay mahalinde

Bir de sönmüş izmarit...

Umut Can Çeppioğlu - (SENsizlik -Yalınses Yayınları 2007)