Yazarda ağlar,yürekleri dağlar

Evet, yazarda ağlar, ağlamak iyidir. İnsanın iç dünyasını temizler.

Özde olmasa da sözde olsa bile nedamet duymak, yaşamın gökyüzünde değil yeryüzünde devam ettiğini idrak etmek iyidir.

Benlikle, kibirle, ben benim demekle ilgi, sevgi, saygı görülmez. Benlik ve kibir insanın iç dünyasını kemirir bitirir. İnsanı sükûtu hayale uğratır.  

Bakınız sayın yazar ne ummuş, sonuçta ne bulmuş, neden ağladığını, nasıl yürek dağladığını sizde öğreneceksiniz.

Yazar yazıyor, okurlar cevap veriyor.

7 yıldır birlikte yazdığım binlerce yazardan bir tek kişi bile toplantıya gelmedi. Hepsine teşekkür ediyorum; çünkü bana beni tanıttılar.Hep gökyüzünde olduğunuzu sanıyorsunuz, yere düşmeyesiniz diye yazarlarımız sizi yeryüzüne davet ettiler.

Kendimi bir şey sanmama engel oldular; meğer hiçbir şey değilmişim. Gerçek yaşam yerini, insan ilişkilerini eninde, sonunda öğrendiniz. Sizin ne işiniz var gökyüzünde.

Hemen bugün şu anda siteden ayrılmak istedim fakat sitenin bunda suçu yoktu. Ve hiç kimse bana değer vermek, davetime uymak zorunda değildi. Hatasız, günahsız sitenin ne kusuru var, kusur, suç sizde davette hiç kimseyi konuşturmaz hep siz konuşurdunuz. Davetliler davete icabet ettiklerine bin pişman olurlardı. Özellikle ikametgâhınız İstanbul’dan kimsenin katılmaması gerçekten manidardır.

Bunun için ya gerçekten önemsiz/değersiz biri olmalıydım ya da onlara karşı yanlışım, kabul edilmez bir halim olmalıydı. Bir değerinizin olduğunu siz değil, başkaları söylemeli. Hiç kimseyi beğenmeyen, ben benim, benden başka yok diyen daima yanlış yapar. Sayfanızda önerdiğiniz bir yazar, bir Blog habercisi var mı?

Sitede adı sanı duyulmamış her hangi bir yazar bile çağırsa birkaç kişi olsun katılırdı. Ben adı sanı duyulmamış her hangi bir yazar, kayda değer bir insan bile değilim. Gerçek kimliğinizle yazı yazınız, işte o zaman hayal ettiğiniz sana kavuşursunuz. Sahi siz neden gerçek isminizi kullanmıyorsunuz. Bir yorumunuzda“ Ben anamın, abamın verdiği isim ve soy ismi kullanmak mecburiyetinde değilim demiştiniz. Bu sözünüzle neyi ifade ediyorsunuz?

Yerimi, sınıfımı ve değerimi bana gösterdikleri için bütün Milliyet Blog yazarlarına tekrar teşekkür ediyorum. Meğer insan değilmişim, anneme söyleyeyim beni yeniden doğursun! Siz okurlarla, yazarlarla dalga geçer gibi konuşuyorsunuz. Bu sözleriniz dahi sizin sınıfınızı, yerinizi ve değerinizi belirtmede kanaat sahibi olmak için yeterlidir. 

Yok, bu ilgisizliğin köklü bir nedeni var. Yazılarım olabilir; çünkü doğruyu söyleyen dokuz köyden kovulur. Çok sevilmeyen bir insanım. Ah keşke nedenini bir öğrensem! Köklü neden suni kanatlarla uçmaya kalkmak, kendi kendini beğenmek ve benlik. Benlik peşinden koşanlar sevilmez. Sevilmenin karşılığı ilgidir, sevgidir, saygıdır.

Kimse yoktu ama herkes vardı. Marmara’nın bulanık dalgaları kıyılara vurarak hoş geldin anlamında el salladılar.Bulanık dediğiniz dalgalar yüreğinizin paslı dalgaları olmasın mı? Balıkları ve geçen kayıkları unutuyorsunuz. İşte bu sözleriniz bizi de ağlattı. Gözyaşlarıma selpak yetmez. 

Kimse yoktu ama yalnız değildim; haksızlığa uğrayan dünyanın dört bir yanından milyonlar ruhumun derinliklerine sel olup aktı. Siz öncelikle iç dünyanızı bir yıkayın ki ruhunuzda ak olsun. Paslı yürek haksızlığa uğramış milyonların feryadına deva olmaz. 

Türkiye’de sözde insanlık değerleri olan Milliyet Bloğun binlerce yazarı insanlık için çarpan bir yüreği yalnız bıraktı. Ah insanlık, sen hâlâ hayatta mısın? Ah yürek çarpa, çarpa yaralandın, sağlam yerin kalmadı.

Yalnız başkalarına dayanan/yaslanan insanlar için söz konusudur. Zaten “ kartallar tek, tek uçar kargalar sürüyle” denilmiştir. Değilse benim derdim bu tavra nasıl layık görüldüm. Bu tavır gerekliydi. Aksi halde gökyüzünden yeryüzüne düşer kayalara çarpar yaralanırdınız. Aslında siz ne kartal, ne de kargasınız. Siz yaratılmış canlılar içinde insansınız her halde şimdi kendinizi tanıdınız.

Milliyet Bloğun müstesna kişileri bir anda silindi gitti. Bana hiç değer vermeyen insanlara benim değer vermem beklenemez. Hiç kimse sizden değer vermeyi beklemez. Bütün kişiler yerli yerinde hiç silinen yok.

Bu çok değerli Milliyet Bloğ sitesinde yalnız/bağımsız tek başına yazmayı sürdüreceğim.Başarılar sayın bağımsız tek yazar.

Bütün Milliyet Bloğ yazarlarıyla iletimimi kestim. Hiçbir şekilde hiçbir yazarın yazısını okumayacak yaptığı yorumları sileceğim. Bu nedenle kimse benim yazımı okumasın ve bana yorum yapmasın! Bu yeni kararınız hayırlı olsun sayın iletişimsiz yazar. Bakıyorum yorumları da yan cebinize koymuşsunuz. Samimi olunuz samimi. İnsanlığı kendi tekelinize almayınız.

7000 Milliyet Blog yazarı varsa 7 milyar da dünyalı var. Yani onlarsız da olur. Davetime gelmeyenler, bir satır yorumla mazeret bile bildirmeye tenezzül etmeyenler ölsem Allah rahmet etsin bile demezler. Ölüm her canlı için geçerlidir. Rahmet dilerler ve mekânı cennet olsun derler. İnsanoğludur belki içinden mekânı cehennem olsun diyenler de çıkabilir.

Böyle insanlarla benim ne işim olabilir. Kendi onurlu dünyalarında kendi krallıklarıyla mutlu olsunlar. Böyle insanlarında sizinle hiçbir işi olmaz. Kendiniz yazar, kendiniz okursunuz. Sitem etme hakkını zaten kaybetmişsiniz.

Ben okunmayan yazıları, değer verilmeyen insanlığı ile kendi sınıfımda ezilenlerin yanında ayakaltında olsam bile haksızlığı haykırmaya son nesime kadar devam edeceğim. Sizin derdiniz benliktir, aradığınız deva gökyüzündedir. Ezilenler, haksızlığa uğrayanlar yeryüzündedir. Sizin ezilenlerle, haksızlığa uğrayanlarla hiçbir ilginiz yok.  

Tüm Milliyet Blog yazarlarına elveda! Durun! gitmeyin sayın yazar siz olmadan olmaz. Gözyaşları sel olur akar durmaz. Sözde gidiyorsunuz, özde gitmiyorsunuz aslında iyi ediyorsunuz çünkü yazınızla kendinizi tarif ediyorsunuz.

Siz ağlamayı öğrendiniz. Dileğimiz insan ilişkilerini, ilgiyi, sevgiyi, saygıyı da öğrenirsiniz.

İşte o zaman hayal ettiğiniz TV ekranlarına konuşmacı olarak çıkar ve köşe yazarları arasına katılırsınız. Allah içinizden BENLİĞİ çıkarsın insan SEVGİSİNİ doldursun.  

Saygılar sunuyorum sayın yazar. Sağlık ve mutluluk diliyorum.

Kıymetli okurlarımıza da saygılar sunuyorum.

Mehmet BURAKGAZİ / MERSİN