Yazdığın zaman

Okumayı seven insanları başka dünyalara misafir edebilmek bir yazarın en büyük maharetidir bence.

Aslında bunun hakkında yazmak istedim. Yani, nasıl oluyor da bu satırlar çıkıyor diye...

Sadece kağıt dolsun diye yazı yazılmaz. Çünkü, gidiş yolundan puan alamazsın yazma sanatında. Ya bütündür, ya da içi boştur satırların. Yaşamadığın bir şeyi de anlatamazsın duygu yükleyip. Bu; başkasından önce, kendini kandırmaktır.

Yazdığın zaman; derinlerde saklanmış duygu sandığını çıkaracaksın gün yüzüne. İlham denen anahtar açacak kilidi; alacaksın cevherini, işleyeceksin ustalar gibi.

Yazdığın zaman; kırılan her bir parçandan kelimeler süzülecek, oluk oluk cümleler akacak biriktirdiğin paragraflara. Belki dinmeyecek sızın ama, boşa gitmeyecek hiçbir harfin.

Yazdığın zaman; dik duracaksın duygulara ünlem işareti gibi ! Seni alıkoyamayacak yazmaktan, güçlü olacaksın cümleleri tamamlarken. Noktaları koyarken gözüpek; virgülleri koyarken merhametli olacaksın, ardından gelen cümle için.

Yazdığın zaman; kalemin seninle gülüp, seninle ağlayacak. Nasıl sen sevinçliyken, o kağıdın üzerinde özgürce koşuyorsa çocuklar gibi; sen ağladığın zaman mürekkebi dağıtacak hüngür hüngür; sen kızdığın zaman kağıdın arkasına haflerin izini çıkaracak. Öyle dost olacaksın kalemle. İyi günde, kötü günde.

Yazdığın zaman; şiir olup büyüyecek yüreğinden düşen her bir harf; kar tanesinin kocaman bir kar topu olması gibi...

Yazdığın zaman; düşünmeyeceksin gerisini, bu senin yüreğinin tercümesi çünkü.

Yazdığın zaman; okunacak bir şey bıraktığına inanıyorsan, kutlayacaksın kendini.

Çünkü ''Söz uçar, yazı kalır''

Yazmayı seviyorum, yaşadıklarım yazdıklarıma dönüşüyor kağıtlarda. Ne mutlu bana ki; hem okunacak şeyler yazıp, hem de yazılacak şeyler yapabilmişim.

Sevgiler, saygılar, selamlar...