Yazgı mı, Yanılgı mı?

İnanılmayacak kadar güzel gülümsüyordu genç adam. Gözlerinin içinden, yüzünün tüm çizgilerine kadar yayılan bu tebessümü bir ömür seyredebilirim diye düşündü kadın. Göz göze geldiklerinde uzun uzun bakıştılar. Daha önce nerede tanışmış olabileceklerini düşünüyordu ikiside. Eğer yaşamışlarsa, önceki yaşamlarından olmalıydı bu tanışıklık... Yoksa bir anlık elektriklenmenin ardından aynı frekansta buluşablir miydi titreşimleri?

O günden sonra hiç ayrılmadılar. Yaz boyunca yaşanabilecek en güzel aşkı yaşadılar.
Ve evlendiler...
Oysa aralarında aşktan başka paylaştıkları bir şey yoktu!
Bir süre sonra rutine döndüğünde yaşamları, bir şeyleri paylaşamamanın yoğun baskısını duymaya başladılar. Biri "komedi" filmi izlemek istediğinde diğerinin tercihi "macara" oluyordu. Biri müzik dinleyip dans etmek isterken, diğeri sessizce kitap okumayı tercih ediyordu. Birbirleriyle iletişimleri sıfır noktasına geldiğinde aralarında aşk diye bir şeyin de kalmadığını fark ettiler. Ve de çok mutsuz olduklarını...
Evlenerek hata etmişlerdi!

*** *** ***

Çok iyi anlaşıyorlardı. Adam sürekli güldürüyordu kadını. Kadınlar kendilerini güldüren erkeklerden hoşlanırlardı. O da hoşlanıyordu ama o kadar. Aralarında sevgiye dair herhangi bir şey yoktu. Beraber olduklarında uzun sohbetlere dalarlardı.Edebiyat, sanat,siyaset,spor... yaşama dair ne varsa paylaşırlardı. İleriye dönük hayalleri bile aynı olan iki sıkı dosttu onlar.
Bir gün yolları ayrıldı.
Farklı kişilerle evlendiler...
İkisi de mutsuz oldu!

İnsanoğlu neden anlaştığını, onu mutlu edeni değil de aşık olduğunu seçer?
Bu bir yazgı mı, yanılgı mı yoksa?
Ya da başka bir söylemle, yanılgıya bu kadar yatkın olmak insanoğlunun yazgısı mı?