Yazı tura

“Yazı Tura” filmine 12 Ekim 2004 akşamı gitmiştim. Bu tarihi bu kolay anımsamamın nedeni 12 ve 13 Ekim günleri yaşadığım çok sayıda aksiliğin içinde bu filme gitmiş olmam ve sinemada da bir seri aksilikler yaşamam...

Haftasonu, Antalya Altın Portakal ödülleri verilmiş ve Yazı Tura ödüller almıştı. Salı akşamı bu filme gitmeye karar vermiştik, belki yer bulunmaz diye bileti akşam erken almıştım. Film başladığı üçü biz olmak üzere salonda yalnızca 4 kişiydik. Oysa o akşam sinemaya yürüdüğümüz yol üzerindeki kafeler doluydu. Sinemada, ülkemizdeki insanların duyarlı olduğunu düşündüğümüz bir konuda Uğur Yücel gibi önemli adın imzasını taşıyan, ve iki gün önce ülkemizin en önemli sinema festivalinden ödüller almış bir film oynuyordu ve salon boştu.

Film başlamadan, önce reklamları ve fragmanları izledik, ancak “Trafik” adlı filmin fragmanı bir türlü bitmiyordu. 10 dakika fragman sürmeyeceğini düşünüp yanlış filmi gösterdiklerini anladık. Haber verip yeni filmi başlatmaları zaman aldı. Filmin son yarım saatinde film kopuverdi. Perde aydınlandı ve beklemeye başladık. Hiçbir hareket olmayınca kimsenin olmadığını farkettik. Sonunda film biten başka salonda bir görevli yakaladık ve o da makinisti buldu. Film yeniden başladığında salondaki dördüncü kişi de gitti ve bizbize filmi seyrettik. Film bittiğinde beklediğimize değen bir film seyrettiğimiz için mutluyduk.

Bütün bunları şikayet olsun diye yazmadım. “Yazı Tura” benim için sıradışı bir ortamda seyrettiğim bir film olarak anılarımda yerini aldı. O akşam aksilikler biraz canımı sıksa da, aradan üç yıldan fazla zaman geçtikten sonra, iyi ki bunlar yaşanmış diyorum.

Bu akşam (6 Ocak 2008) televizyonda “Yazı Tura” varmış. Televizyonda fragmanı görünce o gün aklıma geldi ve gördüklerimi yazdım.

“Yazı Tura” iki öykünün bir patlamayla başlayan iki ayrı film.

“Terör insanlığa karşıdır” yazımı yazarken ifade etmeye çalıştığım bu filmin izlerinden başka birşey değildi (1): “Ne yazık ki bugünün izini hep taşıyacak onlardan bazıları: Kimi kalplerinde, kimi kollarında, kimi bacaklarında, kimi kulaklarında, kimi gözlerinde...”

Bu satırları yazarken gözlerimin önünden “Yazı Tura” filmi geçmişti. Teröristlerle savaşırken patlayan mayınla yaralanan ancak bunun izlerini hep taşıyacak iki gencin öyküsü anlatılıyor bu filmde. Olgun Şimşek futbolculuk hayalleri sönen bir genci, Kenan İmirzalıoğlu da yitirdiği kulağıyla hayallerine veda başka bir genci oynuyorlar. İkisi de mükemmel oyunculuk sergiliyorlar. Ülkeleri için kendi yaşamlarından çok şeyler vermelerine karşın toplumun kendilerine bekledikleri ilgiyi göstermemesi onlar daha çok yıkıyor.

Çok anlamlı bir senaryo, Uğur Yücel’in adına yaraşır mükemmel yönetimi ve mükemmel oyuncular. Bu akşam bu filmi seyredin.

Ankara, 6 Ocak 2008

(1) Terör insanlığa karşıdır (3-1-2008): http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=84257